Biocommunication in Soil Microorganisms

ارتباط به عنوان تعامل بین حداقل دو عامل زنده که مجموعه ای از علائم مشترک دارند تعریف می شود. اینها با توجه به قواعد نحوی، معنایی و وابسته به زمینه و قواعد عملی ترکیب می شوند تا رفتار را هماهنگ کنند. این جلد به نقش مهم باکتری های خاک در تعاملات انگلی و همزیستی با ویروس ها، گیاهان، حیوانات و قارچ ها می پردازد. با شروع یک مرور کلی از سطوح کلیدی ارتباط بین باکتری ها، بررسی های بیشتر جنبه های مختلف ارتباط زیستی درون سلولی و همچنین بین سلولی بین میکروارگانیسم های خاک را بررسی می کند. این شامل سطوح مختلف ارتباط زیستی بین فاژها و باکتری‌ها، بین جلبک‌های خاک و باکتری‌ها، و بین باکتری‌ها، قارچ‌ها و گیاهان در ریزوسفر، نقش پلاسمیدها و ترانسپوزون‌ها، انتقال افقی ژن، سنجش حد نصاب و رفع حد نصاب، زندگی مشترک باکتری و میزبان است. ، تبادل ژنتیکی با واسطه فاژ و اکولوژی ویروسی خاک.

Communication is defined as an interaction between at least two living agents which share a repertoire of signs. These are combined according to syntactic, semantic and context-dependent, pragmatic rules in order to coordinate behavior. This volume deals with the important roles of soil bacteria in parasitic and symbiotic interactions with viruses, plants, animals and fungi. Starting with a general overview of the key levels of communication between bacteria, further reviews examine the various aspects of intracellular as well as intercellular biocommunication between soil microorganisms. This includes the various levels of biocommunication between phages and bacteria, between soil algae and bacteria, and between bacteria, fungi and plants in the rhizosphere, the role of plasmids and transposons, horizontal gene transfer, quorum sensing and quorum quenching, bacterial-host cohabitation, phage-mediated genetic exchange and soil viral ecology.