Bildung oder outcome?: Leitideen der standardisierten Schule im Diskurs

قبل از PISA، توسعه مدرسه در درجه اول از دیدگاه مدرسه فردی مورد توجه قرار می گرفت: توسعه مدرسه به عنوان پیکربندی مدرسه فردی مربوطه با کاوش در نقاط قوت مربوطه و چالش های خاص آنها در مکان مربوطه.
از زمان PISA، توسعه مدرسه مجدداً به طور متمرکز مورد توجه قرار گرفته است: آموزش و پرورش یک فرهنگ اداری است. اهداف را می توان برنامه ریزی کرد، یعنی از طریق یکسان سازی - استانداردسازی - می توان تولید کرد و از طریق روش های مناسب ارزیابی عملکرد - ارزشیابی - نیز قابل تأیید است.
توسعه کنونی همچنین می توان آن را به عنوان چرخش تجربی توصیف کرد، زیرا این ایده، مشابه بسیاری از محصولات دیگر آموزش زندگی مدرن نیز می تواند از نظر فنی مطابق با مشخصات استاندارد شده تولید شود و نتیجه مربوطه پس از آن بررسی شود. واژگان اصلاحات آموزشی فعلی نیز از تولید صنعتی وام گرفته شده است: کنترل، معیار، ممیزی کیفیت، توانمندسازی، توافقات هدف و غیره. تا جای خود را به تحقیقات آموزشی کمی داده شود.
مقالات این جلد به طور انتقادی به ایده های اصلی توسعه مدارس فعلی می پردازد. مفهوم کنش تربیتی به عنوان یک کنش مولد-اقتصادی از چندین منظر و نظریه بنیادی مورد بحث قرار می گیرد: از نظر تئوری آموزشی، از لحاظ نهادی، در شرایط مقایسه ای و در زمینه تربیت معلم.
با مشارکت یوهان جی. بیکل، لیندا کلارک، کنراد فیس، جف هیوارد، اولریش هرمان، والتر یونگمن، لوتز کخ، لودویگ آ. پونگراتز، یورگن رکوس، کریستوفر وینچ.

Vor PISA wurde Schulentwicklung vor allem von der einzelnen Schule aus gedacht: Schulentwicklung als Ausgestaltung der jeweiligen Einzelschule mit dem Erkunden ihrer jeweiligen Stärken und besonderen Herausforderungen am jeweiligen Standort.
Seit PISA wird Schulentwicklung wieder zentralistisch gedacht: Bildung sei qua kultusadministrieller Zielvorgaben planbar, das heißt über Vereinheitlichung – Standardisierung – herstellbar und über entsprechender Methoden der Leistungsstandserhebung – Evaluation – auch überprüfbar.
Die aktuelle Entwicklung kann man auch als den empiric turn bezeichnen, als den Gedanken, analog vielen anderen Erzeugnissen des modernen Lebens lasse sich auch Bildung nach normierten Vorgaben technisch herstellen und der jeweilige outcome nachträglich kontrollieren. Die Vokabeln der aktuellen Bildungsreform sind auch der industriellen Produktion entlehnt: Controlling, Benchmarking, Qualitäts-Audits, Empowerment, Zielvereinbarung etc. Dies geht einher mit einem wissenschaftspolitischem Paradigmenwechsel, dem zufolge auch die qualitative Bildungsreflexion weitgehend einer quantifizierten Bildungsforschung zu weichen habe.
Die Beiträge dieses Bandes setzen sich kritisch mit den Leitideen der aktuellen Schulentwicklung auseinander. Die Auffassung von pädagogischem Handeln als einem herstellend-wirtschaftlichen Handeln wird mehrperspektivisch und grundlagentheoretisch erörtert: in bildungstheoretischer Hinsicht, in institutioneller Hinsicht, in vergleichender Hinsicht sowie in Kontexten der Lehrerbildung.
Mit Beiträgen von Johann J. Beichel, Linda Clarke, Konrad Fees, Geoff Hayward, Ulrich Herrmann, Walter Jungmann, Lutz Koch, Ludwig A. Pongratz, Jürgen Rekus, Christopher Winch.