Beyond Postcolonial Theory

در مخالفت با ارتدوکس‌های پسااستعماری استقرار، فراتر از نظریه پسااستعماری، اقدامات مقاومت و براندازی توسط رنگین‌پوستان را به عنوان محور گفتگوی آشکار با هژمونی غرب مطرح می‌کند. شهادت ها و اعمال دلالتی ریگوبرتا منچو، سی.ال.آر. جیمز، نویسندگان «اقلیت» مختلف در ایالات متحده، و روشنفکران آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا در مقابل دگم های احتمالی، کوچ نشینی در مرزها، ملیت بودن، و ایدئولوژی سیاست هویت و پاستیز فرافرهنگی پست مدرن قرار می گیرند. سان خوان با بازپس گیری ایده های گرامشی، باختین، آلتوسر، فریره و دیگران در سنت رادیکال دموکراتیک، آنها را برای بازیابی خاطره مبارزات آزادیبخش ملی (فانون، کابرال، چه گوارا) در برابر راهپیمایی پیروزمندانه سرمایه داری جهانی شده به کار می گیرد.

Opposing the orthodoxies of establishment postcolonialism, Beyond Postcolonial Theory posits acts of resistance and subversion by people of color as central to the unfolding dialogue with Western hegemony. The testimonies and signifying practices of Rigoberta Menchu, C.L.R. James, various "minority" writers in the United States, and intellectuals from Africa, Latin America, and Asia are counterposed against the dogmas of contingency, borderland nomadism, panethnicity, and the ideology of identity politics and transcultural postmodern pastiche. Reappropriating ideas from Gramsci, Bakhtin, Althusser, Freire, and others in the radical democratic tradition, San Juan deploys them to recover the memory of national liberation struggles (Fanon, Cabral, Che Guevara) on the face of the triumphal march of globalized capitalism.