دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Enoch Brater
سری:
ISBN (شابک) : 0195066553, 9780195066555
ناشر:
سال نشر: 1990
تعداد صفحات: 224
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Beyond Minimalism: Beckett's Late Style in the Theater به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فراتر از مینیمالیسم: سبک متأخر بکت در تئاتر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فراسوی مینیمالیسم درام بکت در دهه 70 و 80 را بررسی می کند و روش هایی را که در آن متن نمایشنامه و اجرا از طریق اصطلاح شاعرانه نمایشنامه نویس ادغام می شوند، بررسی می کند. براتر که با «نه من» شروع میشود و تا «فاجعه و چه کجا» ادامه میدهد، نمایشها را نه تنها بهعنوان متن، بلکه بهعنوان قطعات تئاتر نیز بررسی میکند. براتر با بحث در مورد خواسته های فنی و زیبایی شناختی ای که تولیداتی مانند Footfalls و Rockaby از بازیگر، کارگردان و تماشاگر می کنند، رابطه اساسی بین دستاورد بکت در زمینه تجزیه ژانر، شعر اجرا و نفوذ الکترونیکی صدای ضبط شده را روشن می کند. یک کنوانسیون جدید تئاتری براتر در جریان تحلیل خود نشان می دهد که چگونه سبک متأخر بکت در تئاتر هم ادامه می یابد و هم غزل دراماتیک را که مشخصه آثار قبلی مانند پایان بازی و در انتظار گودو است، روشن می کند.
Beyond Minimalism explores Beckett's drama of the '70s and '80s, examining the ways in which play text and performance merge through the playwright's poetic idiom. Beginning with Not I and continuing through Catastrophe and What Where, Brater examines the plays not only as texts but also as theater pieces. Discussing the technical and aesthetic demands that productions like Footfalls and Rockaby make on actor, director, and spectator, Brater clarifies the essential relationship between Beckett's achievement in the context of the breakdown of genre, performance poetry, and the electronic intrusion of the recorded voice as a new theatrical convention. In the course of his analysis Brater demonstrates how Beckett's late style in the theater both continues and clarifies the dramatic lyricism that is the hallmark of earlier works such as Endgame and Waiting for Godot.