Beyond Memory: Can We Really Learn From the Past? (Palgrave Macmillan Memory Studies)

این کتاب دیدگاه تازه‌ای درباره این باور آشنا ارائه می‌کند که سیاست‌های حافظه در ساختن جوامع صلح‌آمیز موفق هستند. چه در یک دموکراسی پایدار و چه در پی یک درگیری سیاسی خشونت آمیز، این کتاب استدلال می کند که سیاست های حافظه برای جلوگیری از نفرت، نسل کشی و جنایات جمعی مفید نیستند. از دهه 1990، انتقال خاطره گذشته های خشونت آمیز در تلاش برای تقویت مدارا و مبارزه با نژادپرستی، نفرت و یهودی ستیزی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، کشورهایی که روی سیاست های حافظه سرمایه گذاری کردند، به جای افزایش انسجام اجتماعی، بر افزایش جنایات ناشی از نفرت و پوپولیسم نظارت کردند. با شکستن موضع اخلاقی معمول، این کتاب به بررسی این وضعیت می پردازد. این سیاست های حافظه از کجا می آیند؟ به چه کسی خدمت می کنند؟ آیا می توانیم آنها را موثرتر کنیم؟ به عبارت دیگر آیا واقعاً می توانیم از گذشته درس بگیریم؟ در زمانی که مطالعات حافظه در حال شکوفا شدن است، این کتاب باور هنجاری در مورد تأثیرات حافظه را زیر سوال می برد.

This book provides a fresh perspective on the familiar belief that memory policies are successful in building peaceful societies. Whether in a stable democracy or in the wake of a violent political conflict, this book argues that memory policies are unhelpful in preventing hate, genocide, and mass crimes. Since the 1990s, transmitting the memory of violent pasts has been utilised in attempts to foster tolerance and fight racism, hate and antisemitism. However, countries that invested in memory policies have overseen the rise of hate crimes and populisms instead of growing social cohesion. Breaking with the usual moralistic position, this book takes stock of this situation. Where do these memory policies come from? Whom do they serve? Can we make them more effective? In other words, can we really learn from the past? At a time when memory studies is blooming, this book questions the normative belief in the effects of memory.