Beyond Marx and Mach: Aleksandr Bogdanov’s Philosophy of Living Experience

A. ALEKSANDR BOGDANOV در 7 آوریل 1928 زندگی حرفه ای یکی از خارق العاده ترین چهره های زندگی روشنفکری روسیه و اوایل شوروی به پایانی ناگهانی و زودرس رسید. در جریان آزمایش انتقال خون، الکساندر الکساندرویچ مالینوفسکی، معروف به بوگدانوف، خون خود را با یک قربانی مالاریا که به شدت بیمار بود، به امید نجات بیمار و خون او مبادله کرد. نتیجه این را می توان حدس زد: هم پزشک و هم بیمار فوراً فوت کردند. ! اگرچه یک سرمایه‌گذاری خارق‌العاده از سوی بوگدانف بود، زیرا بخشی از جستجوی ابزاری برای جاودانگی بود، آزمایش انتقال خون تنها یکی از انبوهی از کارهای شگفت‌انگیز بود که او در سی سال حضورش در سیاست و زندگی عمومی روسیه انجام داده بود. در واقع، فعالیت ها و دستاوردهای دو ساله او به عنوان مدیر اولین مؤسسه مطالعات انتقال خون اتحاد جماهیر شوروی، در کنار وقایع سال های قبل، عملاً ناچیز به نظر می رسد. 3 منصفانه است که بگوییم الکساندر بوگدانوف از ابتدای قرن تا 1930 در موقعیت برجسته ای در زندگی سیاسی و فکری روسیه قرار داشت. از نظر سیاسی، او تنها رقیب جدی لنین برای رهبری در میان بلشویک ها قبل از 1917 بود. در سالهای اولیه رژیم شوروی، بوگدانف سر و شانه بالاتر از هر شخصیت عمومی دیگری که خارج از صفوف حزب فعالیت می کرد، ایستاد. فقط تعداد انگشت شماری از مردان، i. e.

A. ALEKSANDR BOGDANOV On April 7, 1928 the career of one of the most extraordinary figures of Russian and early Soviet intellectual life came to an abrupt and premature end. In the process of an experiment on blood transfusion, Aleksandr Aleksandrovich Malinovsky, better known as Bogdanov, had exchanged his blood with that of a critically ill malaria victim in hopes of saving both the patient and his blood. The outcome of this may be guessed: both doctor and patient died forthwith. ! Although an extraordinary venture on Bogdanov's part, for it was part of a search for the means to immortality,2 the transfusion experiment was only one of a host of startling things he had done in his thirty years in Russian politics and public life. In actuality, the activities and achievement of his two years as director of the Soviet Union's first institute for the study of blood transfusion seem virtually insignificant beside the events of earlier years. 3 It would be fair to say that Aleksandr Bogdanov stood in a singularly prominent position in the political and intellectual life of Russia from the turn of the century to 1930. Politically, he had been Lenin's only serious rival for leadership among the Bolsheviks before 1917. In the early years of the Soviet regime, Bogdanov stood head and shoulders above any other public figure operating outside the ranks of the Party. Only a handful of men, i. e.