Bevölkerung · Umwelt · Entwicklung: Eine humanökologische Perspektive

گلچین ها Human Ecology: Basics of Preventive Environmental Policy (ویرایش B. Glaeser, Westdeutscher Verlag, 1989), Human Ecology and Cultural Ecology: Basics, Approaches, Practice (ویرایش شده توسط B. Glaeser, Westdeutscher Verlag, 1989) همچنین آلودگی و ترس های محیطی: شناسایی، ارزیابی، اجتناب (ویرایش شده توسط A. Aurand، BP Hazard و F. Tretter، Westdeutscher Verlag 1993) قبل از جلد چهارم. انجمن آلمان برای بوم شناسی انسانی Bemhard Glaeser برلین، ژانویه 1994 رئیس جمهور مقدمه توسط ویراستار این اثر بر اساس مذاکرات در نشست سالانه انجمن آلمان برای بوم شناسی انسانی (DGH) است که هر ساله در Sommerhausen در نزدیکی وونبورگ برگزار می شود. این تصمیم که بوم شناسی انسانی فی نفسه کمتر یک رشته است و بیشتر چشم اندازی است که باید منتشر شود، در ابتدا در کار انجمن نفوذ کرد. تعدادی از برنامه های کاربردی ارائه شد. بوم‌شناسی انسانی به‌عنوان رشته‌ای از علوم انسانی موجود تحت یک پرسش جامع‌تر ظاهر می‌شود که به یک تغییر پارادایم نزدیک می‌شود. این شامل تفسیر مجدد و ادغام نتایج حاصل از علوم فردی در دیدگاه انسانی-اکولوژیکی است. در آن، پدیده‌ها به عوامل محیطی طبیعی و اجتماعی مربوط می‌شوند که با آن‌ها یک سیستم را تشکیل می‌دهند و نحوه عمل آن‌ها باید شناخته شود.

den Sammelbänden Humanökologie: Grundlagen Präventiver Umweltpolitik (herausgegeben von B. Glaeser, Westdeutscher Verlag, 1989), Humanökologie und Kulturökologie: Grund­ lagen, Ansätze, Praxis (herausgegeben von B. Glaeser, Westdeutscher Verlag, 1992) sowie Umweltbelastungen und Ängste: Erkennen, Bewerten, Vermeiden (herausgegeben von A. Aurand, B. P. Hazard und F. Tretter, Westdeutscher Verlag 1993) ihren vierten Band vor. Deutsche Gesellschaft für Humanökologie Bemhard Glaeser Berlin, im Januar 1994 Präsident Einführung des Herausgebers Dem vorliegenden Werk liegen die Verhandlungen der Jahrestagung der Deutschen Gesell­ schaft für Humanökologie (DGH), die alljährlich in Sommerhausen bei Wünburg abgehalten wird, zugrunde. Die Bestimmung, daß Humanökologie weniger eine Disziplin per se als vielmehr eine Sichtweise ist, die es zu verbreiten gilt, hat anfänglich die Arbeit der Gesellschaft durchzogen. Dabei wurden eine ganze Anzahl von Anwendungen vorgestellt. Humanökologie erscheint als eine Disziplinierung bestehender Humanwissenschaften unter eine umfassendere Fragestellung, die an einen Paradigmenwechsel heranreicht. Dazu gehört die Neuinterpretation und Einfügung von Ergebnissen der Einzelwissenschaften in die humanökologische Perspektive. In ihr werden die Phänomene zu ihren natürlichen und sozialen Umweltfaktoren in Beziehung gesetzt, mit denen sie ein System bilden und das es in seiner Wirkungsweise zu erkennen gilt.