Between two stools: Scatology and its representations in English literature, Chaucer to Swift

در حال حاضر در جلد شومیز موجود است، Between two stools به بررسی بازنمایی اسکاتولوژی - طنز، کارناوالیک، طنز، لعنتی و غیره - در ادبیات انگلیسی از قرون وسطی تا قرن هجدهم می پردازد.

اسمیت ادعا می کند که «دو مدفوع» به معنای دو نگرش کاملاً متمایز نسبت به اسکاتولوژی است. اولی یک روحیه کارناوالیک، شاد و حتی دلچسب است که با نوشته های چاسر و شکسپیر مشخص می شود. دومی، انزجار از خود است، نگرشی که مشخصه آن بدخواهی و هیپوکندری است. اسمیت نشان می‌دهد که چگونه ترکیب فرهنگ‌های بالا و پایین، ظرفیت اجرای مراسم متعارف و کارناوالی را با هم نشان می‌دهد، به طوری که مصنوعات تایید شده و متمدن و طنز مقوله‌شناختی غالباً در آثار مورد بحث وجود دارند، شواهدی از استعداد فرهنگ قبلی (اکنون از دست رفته) برای اشغال. موقعیتی بین دو مدفوع

این مطالعه نوآورانه که مورد علاقه مورخان فرهنگی و ادبی است، گواه ورود اسکاتولوژی به عنوان یک موضوع آکادمیک است و در عین حال اذعان می کند که اگر خارج از آن نباشد، حداقل در حاشیه مسائل متعارف باقی می ماند. بورس تحصیلی.

Now available in paperback, Between two stools investigates the representation of scatology – humorous, carnivalesque, satirical, damning and otherwise – in English literature from the middle ages to the eighteenth century.

Smith contends that the ‘two stools’ stand for two broadly distinctive attitudes towards scatology. The first is a carnivalesque, merry, even hearty disposition, typified by the writings of Chaucer and Shakespeare. The second is self-disgust, an attitude characterised by withering misanthropy and hypochondria. Smith demonstrates how the combination of high and low cultures manifests the capacity to run canonical and carnivalesque together so that sanctioned and civilised artefacts and scatological humour frequently co-exist in the works under discussion, evidence of an earlier culture’s aptitude (now lost) to occupy a position between two stools.

Of interest to cultural and literary historians, this ground-breaking study testifies to the arrival of scatology as an academic subject, at the same time recognising that it remains if not outside, then at least at the margins of conventional scholarship.