Betrieblicher Krankenstand als personalpolitische Arena: Eine Längsschnittanalyse

موضوع \"مرخصی استعلاجی\" مردم را داغ می کند. در مورد علل و اقدامات کاهش مرخصی استعلاجی، مواضع مختلفی در علم، عملکرد عملیاتی و بحث عمومی-سیاسی مطرح می شود. با این حال، مبنای نظری و تجربی که این بحث بر آن استوار است، ثابت می‌کند که چندان پایدار نیست.

رنته اورتلیب دیدگاه خود را در مورد مرخصی استعلاجی شرکت به‌عنوان عرصه سیاست‌گذاری پرسنل هدایت می‌کند و گروه‌هایی از بازیگران درگیر را شناسایی می‌کند. علایق، منابع و استراتژی ها او با استفاده از مثال یک شرکت صنعتی، از یک تحلیل طولی برای بررسی تغییرات مرخصی استعلاجی در یک دوره تقریباً چهل ساله استفاده می کند. نویسنده چارچوب مرجعی را ایجاد می کند که مفهوم نظریه مبادله GIBSON را با مفهوم روشمند تحلیل کوهورت ترکیب می کند. نتایج به محدودیت‌هایی اشاره می‌کند که چگونه مرخصی استعلاجی می‌تواند شکل بگیرد و در عین حال به میزان مشکوک بودن نوشدارویی برای مدیریت غیبت اشاره می‌کند.

Das Thema "Betrieblicher Krankenstand" erhitzt die Gemüter. In der Wissenschaft, der betrieblichen Praxis und der öffentlich-politischen Diskussion werden unterschiedliche Positionen vertreten, wenn es um die Ursachen und Maßnahmen zur Reduktion des Krankenstandes geht. Die theoretische und empirische Basis, auf der diese Diskussion aufsetzt, erweist sich jedoch als wenig tragfähig.

Renate Ortlieb richtet ihren Blick auf den betrieblichen Krankenstand als personalpolitische Arena und identifiziert beteiligte Akteursgruppen, deren Interessen, Ressourcen und Strategien. Am Beispiel eines Industrieunternehmens untersucht sie mittels einer Längsschnittanalyse die Variation des Krankenstandes über einen Zeitraum von knapp vierzig Jahren. Die Autorin entwickelt dafür einen Bezugsrahmen, der das austauschtheoretische Konzept von GIBSON mit dem methodisch orientierten Konzept der Kohortenanalyse verbindet. Die Ergebnisse verweisen auf die Grenzen der Gestaltbarkeit des Krankenstandes und damit zugleich darauf, wie fragwürdig Patentrezepte zum Fehlzeitenmanagement sind.