Bernard Shaw, W. T. Stead, and the New Journalism: Whitechapel, Parnell, Titanic, and the Great War

این کتاب روزنامه‌نگاری برنارد شاو را از اواسط دهه 1880 تا جنگ بزرگ بررسی می‌کند - دوره‌ای که در آن شاو در برخی از قدرتمندترین و مرتبط‌ترین روزنامه‌نگاری‌های اجتماعی که جهان غرب تجربه کرده است، مشارکت داشت. در نزدیک شدن به روزنامه‌نگاری شاو، مروج و سوءاستفاده‌کننده روزنامه‌نگاری جدید، دبلیو تی استید، با شاو در تقابل قرار می‌گیرد، زیرا شاو با نسخه خبری پر شور استد و شاگردانش مقابله می‌کند. برای درک برند شاو از روزنامه‌نگاری جدید، پاسخ‌های او به تصویرهای مطبوعاتی محبوب از بحران‌های تاریخی برجسته مورد بررسی قرار می‌گیرد، در حالی که نمونه‌های دیگری که روزنامه‌نگاری شاو را در آن دوره به عمق می‌آورد، ذکر می‌شود: قتل‌های Whitechapel در سال 1888، اوشی 1890-1891. رسوایی طلاق که باعث سقوط چارلز استوارت پارنل شد، جنگ های صلیبی صلح در درون نظامی گری، غرق شدن فاجعه بار تایتانیک و جنگ بزرگ. از طریق روزنامه‌نگاری شاو که تلاش‌های شوکه‌کننده مطبوعات عمومی را که مانع تفکر عقلانی می‌شد، تضعیف کرد، شاو تلاش کرد تا تفکر روشن را از طریق بی‌درنگ روزنامه‌نگاری انتقادی خود ترویج کند. احتمالاً شاو مطبوعات آزاد را ذخیره کرد.

This book explores Bernard Shaw’s journalism from the mid-1880s through the Great War—a period in which Shaw contributed some of the most powerful and socially relevant journalism the western world has experienced. In approaching Shaw’s journalism, the promoter and abuser of the New Journalism, W. T. Stead, is contrasted to Shaw, as Shaw countered the sensational news copy Stead and his disciples generated. To understand Shaw’s brand of New Journalism, his responses to the popular press’ portrayals of high profile historical crises are examined, while other examples prompting Shaw’s journalism over the period are cited for depth: the 1888 Whitechapel murders, the 1890-91 O’Shea divorce scandal that fell Charles Stewart Parnell, peace crusades within militarism, the catastrophic Titanic sinking, and the Great War. Through Shaw’s journalism that undermined the popular press’ shock efforts that prevented rational thought, Shaw endeavored to promote clear thinking through the immediacy of his critical journalism. Arguably, Shaw saved the free press.