Benzodiazepine Receptor Ligands, Memory and Information Processing: Psychometric, Psychopharmacological and Clinical Issues

مقالات زیر در یک کارگاه بین المللی در مورد لیگاندهای گیرنده بنزو دیازپین، حافظه و پردازش اطلاعات، که در پانزدهمین نشست CINP در پورتوریکو در دسامبر 1986 برگزار شد و توسط ویراستاران و تی راث برگزار شد، ارائه شد. این کارگاه با هدف بررسی و انعکاس تجربیات گذشته با بنزودیازپین ها، ارزیابی وضعیت فعلی دانش در مورد عملکرد داروهای روانگردان (به ویژه بنزودیازپین ها، fJ-کربولین ها و آنتاگونیست های بنزودیازپین) و ایجاد مبنایی برای علاقه و حدس و گمان برای تحقیقات آتی انجام شد. استفاده بالقوه از این داروها در اختلالات حافظه و پردازش اطلاعات. مطالب منتشر شده زیادی در رابطه با زیربنای نظری آنچه روانشناسان «حافظه» می نامند وجود دارد، و بدون شک چندین کتابخانه دیگر مملو از پایان نامه ها در مورد این موضوع وجود خواهد داشت قبل از اینکه به اجماع در مورد تعاریف اساسی یا حتی تمایزات معنادار بین مثلاً، \"کوتاه\" و \"حافظه بلندمدت\" - هر کسی نظریه خاص خود را دارد. به نظر می رسد که تنوع کمی و کیفی رویکردهای مختلف مشکلی غیر قابل حل برای روانشناسانی است که به دنبال یک چارچوب مفهومی یکپارچه هستند. در عمل، نظریه‌های مختلف تعداد زیادی از تکنیک‌های عمل‌گرایانه و تجربی را برای روان‌درمان‌شناسان و پزشکان ایجاد می‌کنند تا در هنگام بررسی داروهایی با ویژگی‌های احتمالی فراموشی یا پرومنستیک از آنها استفاده کنند.

The following papers were presented at an international workshop on benzo­ diazepine receptor ligands, memory and information processing, held during the 15th CINP meeting in Puerto Rico in December 1986 and organised by the editors and T. Roth. This workshop was aimed at reviewing and reflecting on past experience with benzodiazepines, evaluating the current state of knowledge of the actions of psychotropic orugs (particularly benzodiazepines, fJ-carbolines and benzodiazepine antagonists), and laying a basis of interest and speculation for future research into the potential use of these drugs in disorders of memory and information processing. There is much published material regarding the theoretical underpinnings of what psychologists call "memory", and doubtless there will be several more libraries filled with theses on the topic before a consensus is reached as regards basic definitions or even meaningful distinctions between for example, "short"­ and "long"-term memory - everyone has his own particular theory. The qualitative and quantitative diversity of the different approaches might seem to present an insurmountable problem for the psychologist seeking a unified conceptual framework. In practice the various theories produce a plethora of pragmatic and experimental techniques for psychopharmacologists and clinicians to use when investigating drugs with putative amnestic or promnestic properties.