Beneficence and Health Care

معنا و کاربرد اصل سودمندی برای مسائل مربوط به مراقبت‌های بهداشتی به ندرت روشن یا قطعی است. اگرچه این اصل به طور مکرر برای توجیه انواع اعمال و بی‌عملی به کار می‌رود، اما از نقطه‌نظر مفهومی برای آزمایش ارتباط آن با این رفتارها یا بررسی رابطه آن با سایر اصول اخلاقی که ممکن است برای راهنمایی نیز مورد توجه قرار گیرند، کار بسیار کمی انجام شده است. یا رفتار را توجیه کند. شاید بیش از هر چیز دیگری، اصل سودمندی به‌ویژه برای زمینه‌های مراقبت‌های بهداشتی مناسب به نظر می‌رسد که در آن دو یا چند طرف از موقعیت‌های قدرت و ضعف نسبی، مزیت و نیاز، برای تعقیب هدفی در نظر گرفته شده با هم تعامل دارند. این یکی از آن اصول اخلاقی است که تام ال. بوچمپ و جیمز اف. چیلدرس در کتاب درسی خود درباره اخلاق زیستی به عنوان کاربردی در پزشکی زیستی به طور کلی و مرتبط با طیفی از مسائل خاص انتخاب کردند ([1]، صفحات 135-167). به طور دقیق‌تر، کمیسیون ملی حفاظت از افراد انسانی در تحقیقات زیست‌پزشکی و رفتاری، سودمندی را به عنوان یکی از اصول اخلاقی که ارتباط ویژه‌ای با انجام تحقیقات مربوط به انسان دارند، شناسایی کرد (2). بنابراین، اصل سودمندی به ارائه معمول مراقبت های بهداشتی، کشف درمان های جدید و منطق خط مشی های عمومی مرتبط با مراقبت های بهداشتی مربوط می شود.

The meaning and application of the principle of beneficence to issues in health care is rarely clear or certain. Although the principle is frequently employed to justify a variety of actions and inactions, very little has been done from a conceptual point of view to test its relevance to these behaviors or to explore its relationship to other moral principles that also might be called upon to guide or justify conduct. Perhaps more than any other, the principle of benef­ icence seems particularly appropriate to contexts of health care in which two or more parties interact from positions of relative strength and weakness, advantage and need, to pursue some perceived goal. It is among those moral principles that Tom L. Beauchamp and James F. Childress selected in their textbook on bioethics as applicable to biomedicine in general and relevant to a range of specific issues ([1], pp. 135-167). More narrowly, The National Commission for the Protection of Human Subjects of Biomedical and Behav­ ioral Research identified beneficence as among those moral principles that have particular relevance to the conduct of research involving humans (2). Thus, the principle of beneficence is seen as pertinent to the routine delivery of health care, the discovery of new therapies, and the rationale of public policies related to health care.