Being and Contemporary Psychoanalysis: Antinomies of the Object

این کتاب چگونگی ارتباط رئالیسم‌های فلسفی را با مفاهیم روان‌کاوانه واقعیت و به نوبه خود بررسی می‌کند که چگونه چارچوب لاکانی مفاهیم اساسی فلسفی ابژه و واقعیت را به چالش می‌کشد. نویسنده بررسی می کند که چگونه روانکاوی معاصر می تواند با بهره گیری از احیای اخیر رئالیسم در شکل نظری آن به پرسش هستی شناسی پاسخ دهد. در حالی که جنبه فلسفی بحث برای یک سازگاری هستی‌شناختی مستقل از واقعیت درخواست می‌کند، این کتاب یک ارزیابی مجدد لاکانی از تعریف واقعیت به‌عنوان «آنچه برای خود ذهنیت بیگانه است» پیشنهاد می‌کند. با انجام این کار، پرسش از واقعیت را بر اساس آنچه در زیر ساختار ظاهراً زبانی سوبژکتیویته وجود دارد، دوباره چارچوب بندی می کند.
کتاب سپس با تمرکز بر مرکزیت بدن به عنوان ترکیبی زبانی-مادی، به مسئله شناخت در قلمرو طبیعت به عنوان مادیت می پردازد. این استدلال می‌کند که می‌توان با ایجاد گفت‌وگو بین روانکاوی لاکانی و سه حوزه اصلی تحقیق: میل، اشیا و لذت بدنی، حیثیت نظری مفهوم «ظن» ریکور را دوباره تثبیت کرد. با وام گرفتن از نظریه دیگری به عنوان حامل کلمه پیرا آلگنیه، پیدایش میل و حس واقعیت را هر دو از طریق چارچوب ترکیبی که شامل بینش های روانکاوانه و پویایی مادی در یک گزارش جامع است، قابل توضیح می داند. این فضای نظری ایجاد شده فرصتی است هم برای فیلسوفان و هم برای روانکاوان تا بینش های کلیدی لکانی را در پرتو مسئله واقعیت بازنگری کنند.

This book explores how philosophical realisms relate to psychoanalytical conceptions of the Real, and in turn how the Lacanian framework challenges basic philosophical notions of object and reality. The author examines how contemporary psychoanalysis might respond to the question of ontology by taking advantage of the recent revitalization of realism in its speculative form. While the philosophical side of the debate makes a plea for an independent ontological consistency of the Real, this book proposes a Lacanian reassessment of the definition of the Real as ‘what is foreign to subjectivity itself’. In doing so, it reframes the question of the Real in terms of what is already there beneath the supposedly linguistic constitution of subjectivity.
The book then goes on to engage the problem of cognition in the realm of Nature qua materiality, focusing on the centrality of the body as a linguistic-material hybrid. It argues that it is possible to re-establish the theoretical dignity of Ricoeur’s notion of ‘suspicion’, by building a dialogue between Lacanian psychoanalysis and three main domains of inquiry: desire, objects and bodily enjoyment. Borrowing from Piera Aulagnier’s theory of the Other as a word-bearer, it considers the genesis of desire and sense of reality both explainable through a hybrid framework which comprises psychoanalytical insights and material dynamics in a comprehensive account. This created theoretical space is an opportunity for both philosophers and psychoanalysts to rethink key Lacanian insights in light of the problem of the Real.