Before imagination : embodied thought from Montaigne to Rousseau

قبل از اینکه تخیل به قوه متعالی و خلاقی تبدیل شود که توسط رمانتیک ها ترویج می شود، برای چیزی کاملا متفاوت بود. در عوض تخیل به عده ای ممتاز اختصاص نداشت، در عوض به عنوان یک توانایی جهانی در نظر گرفته می شد که هر فرد می توانست آن را به روش های عملی هدایت کند. تصور کردن چیزی به این معناست که در ذهن ماکتی از یک چیز - طعم، صدای آن، و سایر ویژگی های فیزیکی آن شکل بگیرد. در پایان رنسانس، جنبشی وجود داشت که افراد را تشویق می کرد تا توانایی خود را برای تخیل واضح توسعه دهند. آنها می توانند در فضای ذهنی خصوصی خود، فضایی از تجسم و اندیشه های نفسانی، مراقبه کنند، دعا کنند، یا فلسفه ورزی کنند. به تدریج، اعتماد به تخیل خودگردان از بین رفت و جای خود را به این باور داد که عده معدودی - نخبگانی از نویسندگان و معلمان - باید تخیل بسیاری را کنترل کنند.

این کتاب به دنبال درک معنای تخیل در اروپای مدرن اولیه، به ویژه در فرانسه مدرن اولیه، قبل از دوره رمانتیک به معنای مدرن آن است. نویسنده مضامین پیرامون مفاهیم اولیه تخیل مدرن (از جمله خصومت با تخیل) را از طریق نوشته‌های شخصیت‌هایی مانند دکارت، مونتنی، فرانسوا دوسالس، پاسکال، مارکیز دو سوینیه، مادام دو لافایت و فنلون بررسی می‌کند. BR>

Before imagination became the transcendent and creative faculty promoted by the Romantics, it was for something quite different. Not reserved to a privileged few, imagination was instead considered a universal ability that each person could direct in practical ways. To imagine something meant to form in the mind a replica of a thing—its taste, its sound, and other physical attributes. At the end of the Renaissance, there was a movement to encourage individuals to develop their ability to imagine vividly. Within their private mental space, a space of embodied, sensual thought, they could meditate, pray, or philosophize. Gradually, confidence in the self-directed imagination fell out of favor and was replaced by the belief that the few—an elite of writers and teachers—should control the imagination of the many.

This book seeks to understand what imagination meant in early modern Europe, particularly in early modern France, before the Romantic era gave the term its modern meaning. The author explores the themes surrounding early modern notions of imagination (including hostility to imagination) through the writings of such figures as Descartes, Montaigne, François de Sales, Pascal, the Marquise de Sévigné, Madame de Lafayette, and Fénelon.