Beethoven’s Letters

لودویگ ون بتهوون (1770-1827)، قهرمان آزادی موسیقی، موسیقی را از کنترل طبقه حاکم جدا کرد. بتهوون در انتشار موسیقی و نوشتن برای طبقات در حال ظهور، ادعای آزادی کرد و احساسات حاکمان جدید، هنرمندان را بیان کرد. آثار Eroica، Fidelio، و پیانو بیانگر احساسات حاکمان جدید هستند - عشق شدید، نیاز به همراهی مردم، نیروهایی که برای شکست هنرمند توطئه کردند، و قدرت و برتری هنرمند در غلبه بر نقاط ضعف حروف بتهوون اصلی ترین بیان غیرموسیقی شخصیت او در رابطه با جهان زمان خود است. بتهوون در آنچه که "حروف خشک الفبا" نامیده می شود، ترس ها، عشق ها و عشق های خود را به تصویر می کشد. روابط دوستانه: ترس او از ناشنوایی و متون مخدوش توسط چاپگرهای دزدی دریایی. عشق های او، بتینا برنتانو و جولیتا گیکیاردی. و روابط دوستانه او با بارون زمسکال، فراو نانت استرایچر، و ناشران موسیقی Steiner and Company. او شعر گوته و شیلر را می ستاید اما گوته را به خاطر تعظیمش در برابر سلطنت محکوم می کند. او در طول مشکلات همیشگی خود با سلامتی و خدمتگزارانش از او کمک می خواهد. او ناشران را سرزنش می کند، قیمت آثارش را تعیین می کند و وقف نامه ها را محاسبه می کند. او عشق خود را به برادرزاده‌اش کارل ابراز می‌کند، اما مشکلاتی را که کارل با صرف وقت گرانبهایش برای او ایجاد می‌کرد، مستند می‌کند. و اگرچه بتهوون دوست داشت حروف را با باز و بسته شدن موسیقی و آهنگی گاه به گاه برای گیرنده تزیین کند، اما نامه های خود را به طور فزاینده ای امضا می کرد، "در عجله".
457 نامه جمع آوری شده در اینجا مهمترین نامه ها هستند. روحی که قرار بود یک قرن را شکل دهد و حرکت دهد. یادداشت های توضیحی درباره آثار، افراد ذکر شده و جناس هایی که بتهوون به آنها علاقه داشت، توضیح می دهد. نامه‌ها به شرح تجارت، نیازهای او، شوخ طبعی و تلخی و فلسفه او می‌پردازند. آنها بینش های زیادی در مورد روش های بتهوون، تأثیرات او، حالات او و شرایطی که استاد تحت آن کار می کرد، ارائه می دهند.

Ludwig van Beethoven (1770–1827), the protagonist of freedom for music, disentangled music from the control of the ruling class. In publishing his music and writing for the rising classes, Beethoven claimed freedom and expressed the emotions of the new rulers, the artists. The Eroica, Fidelio, and the piano works express the emotions of the new rulers — the intense love, the need for companionship of people, the forces that conspired to defeat the artist, and the strength and superiority of the artist in overcoming the weaknesses. The letters of Beethoven are the principal nonmusical expression of his personality in its relationship with the world of his time.
In what he called the "dry letters of the alphabet," Beethoven depicted his fears, his loves, and his friendly relations: his fears of deafness and of corrupted texts by pirating printers; his loves, Bettina Brentano and Giulietta Guicciardi; and his friendly relations with Baron Zmeskall, Frau Nannette Streicher, and the music publishers Steiner and Company. He praises the poetry of Goethe and Schiller but condemns Goethe for his obeisance toward royalty. He solicits help during his perpetual trouble with his health and with his servants. He castigates publishers, sets prices for his works, and calculates letters of dedication. He expresses his love for his nephew, Carl, but documents the trouble that Carl was causing him by taking up his precious time. And although Beethoven liked to decorate the letters with musical openings and closings and an occasional song to the receiver, he increasingly signed his letters, "In haste."
The 457 letters collected here are the most important of the letters of the spirit that was to shape and move a century. Explanatory notes comment upon works, on persons mentioned, and on the puns of which Beethoven was fond. The letters chronicle his business, his needs, his humor and bitterness, and his philosophy. They will give many insights into Beethoven's methods, his influences, his moods, and the conditions under which the master worked.