Bedlam at Botany Bay

وقتی مردم در مستعمره نوپای نیو ساوت ولز دیوانه شدند چه اتفاقی افتاد؟ در این تاریخ مهم جدید اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، ما از طریق مکاتبات منشیان خستگی ناپذیر استعمار، زبان گستاخانه وکلا و قضات و سیاستمداران آتش نشان و نامه های دلخراش خواهر و برادر، والدین و دوستان متوجه می شویم. از خود دیوانگان هم می شنویم. طبقات، جنسیت و نژاد بی ربط شدند زیرا بیماری، هرج و مرج و توهم محکومانی را که از خانه های خود تبعید می کردند و زیر بار عدالت امپراتوری زندگی می کردند، گرفتار می کرد. محکومان سابق و مهاجران کوچک در حالی که با کشوری که از ساکنان بومی آن گرفته بودند، و همچنین افسران، مقامات و مستعمره نشینان ثروتمندی که به دنبال هدایت مسیر تاریخ اروپا در استرالیا بودند دست و پنجه نرم می کردند. برای بیماران روانی، یا کسانی که در آنها زندگی می کنند، یا افرادی که مسئول آسایشگاه ها هستند. این داستان های جنون با هم تنیده شده اند...

What happened when people went mad in the fledgling colony of New South Wales? In this important new history of the late eighteenth and early nineteenth centuries, we find out through the correspondence of tireless colonial secretaries, the brazen language of lawyers and judges and firebrand politicians, and heartbreaking letters from siblings, parents and friends. We also hear from the mad themselves. Class, gender and race became irrelevant as illness, chaos and delusion afflicted convicts exiled from their homes and living under the weight of imperial justice; ex-convicts and small settlers as they grappled with the country they had taken from its Indigenous inhabitants, as well as officers, officials and wealthy colonists who sought to guide the course of European history in Australia.This not a history of the miserable institutions built for the mentally ill, or those living within them, or the people in charge of the asylums. These stories of madness are woven together...