Becoming White Clay: A History and Archaeology of Jicarilla Apache Enclavement

داستان یکی از طولانی‌ترین و موفق‌ترین مناطق عشایری در آمریکای شمالی، نگاهی نادر به بیان مادی خودتعیین‌گری و بقای آپاچی ارائه می‌دهد. برای نزدیک به 200 سال، جیکاریلا آپاچی نیومکزیکو پس از اخراج آنها از دشت ها، در میان شهرک های پوئبلو و اسپانیا رشد کرد. برای موفقیت آنها، توانایی آنها در گسترش جنبه های کلیدی تبادل دشت-پوبلو به جوامع هندی و خون مخلوط در حاشیه حکومت استعماری بسیار مهم بود. بیش از سایر قبایل کوچ نشین، جیکاریلا نقش بسیار زیادی در حفظ بافت اجتماعی روستاهای نیومکزیکی پس از سقوط امپراتوری اسپانیا ایفا کرد.

این مطالعه جامع توسط ساندی ایزلت با مهاجرت بزرگ آتاپاسکان به خارج از کشور آغاز می شود. کانادا در دوران ماقبل تاریخ و با استقرار اجباری Jicarilla در منطقه رزرواسیون Dulce در دهه 1880 به پایان می رسد. آیزلت داده های باستان شناسی و تاریخ قومی را در بررسی استراتژی های جیکاریلا برای حفظ خود ترکیب می کند. او الزامات ایدئولوژیک و سیاسی «تعلق» را آشکار می کند که تعامل آنها با جوامع محلی و دولت را شکل می داد و آنها را قادر می ساخت تا از زندگی رزرو شده تا دهه 1880 اجتناب کنند. در طول تاریخ طولانی خود، هویت جیکاریلا دست نخورده، متمایز و قابل تشخیص باقی ماند، حتی زمانی که زندگی در رزرو، ارتباطات صمیمی را که زمانی با همسایگان اسپانیایی تبار و پوئبلو وجود داشت، مختل کرد.
 

The story of one of the longest-lived and most successful nomadic enclaves in North America provides a rare glimpse into the material expressions of Apache self-determination and survival. For nearly 200 years the Jicarilla Apache of New Mexico thrived in the interstices of Pueblo and Spanish settlements following their expulsion from the Plains. Critical to their success was their ability to extend key aspects of Plains-Pueblo exchange to Indian and mixed-blood communities on the fringes of colonial rule. More than other nomadic tribes, the Jicarilla played an enormous role in holding together the social fabric of New Mexican villages after the fall of the Spanish Empire.

This comprehensive study by Sunday Eiselt begins with the great Athapaskan migration out of Canada during prehis-toric times and ends with the forced settlement of the Jicarilla on the Dulce reservation in the 1880s. Eiselt combines archaeological and ethno­historical data in an examination of Jicarilla strategies for self-preservation. She reveals the ideological and political imperatives of “­belonging” that shaped their interactions with local communities and the state and that enabled them to avoid reservation life well into the 1880s. Throughout their long history, Jicarilla identity remained intact, distinctive, and discernable even as life on the reservation disrupted the intimate connections that once existed with their Hispanic and Pueblo neighbors.