Beckett after Beckett

این مقالات توسط منتقدان و فیلسوفان بزرگ بین‌المللی، شهرت بکت «پس از بکت»، سال‌های دانش‌آموزی و عملکرد پس از مرگ او در سال 1989 را بررسی می‌کند. اما این تصور کاملاً وجود ندارد که بکت و آثارش را تسخیر کرده است - مشارکت کنندگان به طور همزمان نقد می کنند که آثار بکت چگونه تاریخ را تحت تأثیر قرار می دهد. این جلد شامل نامه‌ای است که قبلاً منتشر نشده از بکت، هر دو در ترجمه اصلی فرانسوی و انگلیسی، که پیش‌بینی می‌کند بحث‌های زیبایی‌شناختی به‌عنوان سه گفتگو با ژرژ دوتویت منتشر شده است. همراه با مطالعه مشهور او، پروست، این کتاب اعتقادات هنری اولیه بکت را شرح می دهد. این کتاب همچنین دارای مقاله ای از فیلسوف مشهور لوس ایریگاری است که فراتر از بکت ها و پست مدرنیست ها جذابیت دارد. این مقالات برای طیف وسیعی از محققان علاقه مند به جنبه های فلسفی و روانشناختی و همچنین کاربردهای عملی کار بکت، به ویژه در تئاتر، مهم خواهند بود.

 

 

 

 

These essays by major international critics and philosophers examine Beckett’s reputation “after Beckett,” the years of scholarship and performance since his death in 1989. Focusing on the afterimage that lingers as a memory—a persistent, evocative, hovering but not fully present impression that haunted Beckett and his work—the contributors simultaneously critique how Beckett’s work haunts history. The volume includes a previously unpublished letter by Beckett, both in the original French and English translation, that anticipates the aesthetic discussions published as Three Dialogues with Georges Duthuit. Along with his celebrated study, Proust, it details Beckett’s early artistic credo. The book also features an essay by noted philosopher Luce Irigaray that will have wide appeal beyond Beckettians and postmodernists. These essays will be important to a broad range of scholars interested in philosophical and psychological aspects as well as practical applications of Beckett’s work, particularly in the theater.