Beale Street

خیابان بیل که زمانی به‌عنوان خیابان اصلی سیاه‌پوست آمریکا شناخته می‌شد، تاریخی طولانی و پرجنب‌وجوش دارد. در اوایل قرن بیستم، این محله 15 بلوکی مجموعه‌ای از هتل‌ها، سالن‌های استخر، سالن‌ها، بانک‌ها، آرایشگاه‌ها را پشتیبانی می‌کرد. داروخانه‌ها، فروشگاه‌های کالاهای خشک، تئاتر، قمارخانه‌ها، جواهرفروشان، کلوپ‌های برادرانه، کلیساها، آژانس‌های سرگرمی، سالن‌های زیبایی، گروفروشی‌ها، سالن‌های بلوز، و جوک‌فروشی‌ها. بالای ویترین‌های سطح خیابان، دفاتر مردان تجاری و حرفه‌ای آمریکایی آفریقایی تبار قرار داشت. : دندانپزشکان، پزشکان، کارفرمایان، عکاسان، معلمان، مشاوران املاک و کارگزاران بیمه. در اواسط قرن، به دنبال درگیری های اجتماعی و پروژه های نوسازی شهری در دهه های 1960 و 1970، اندکی از محله اصلی باقی نمانده بود. در اوج زمان، در دهه 1980، شهر به پتانسیل این منطقه به عنوان یک جاذبه توریستی پی برد. بارها، رستوران ها، و مکان های سرگرمی جدید در امتداد سه بلوک باقی مانده افتتاح شد...

Once celebrated as the Main Street of Negro America," Beale Street has a long and vibrant history. In the early 20th century, the 15-block neighborhood supported a collection of hotels, pool halls, saloons, banks, barber shops, pharmacies, dry goods stores, theaters, gambling dens, jewelers, fraternal clubs, churches, entertainment agencies, beauty salons, pawn shops, blues halls, and juke joints. Above the street-level storefronts were offices of African American business and professional men: dentists, doctors, undertakers, photographers, teachers, realtors, and insurance brokers. By mid-century, following the social strife and urban renewal projects of the 1960s and 1970s, little remained of the original neighborhood. Those buildings spared by the bulldozers were boarded up and falling down. In the nick of time, in the 1980s, the city realized the area's potential as a tourist attraction. New bars, restaurants, and entertainment venues opened along the remaining three-block...