Baudelaire

شارل بودلر در دوران کودکی می‌خواست یک شاعر باشد. بازیگر این فانتزی بسیار جدی است: تمام اهمیتی را که بودلر برای تخیل، عنصر بنیان‌گذار شیک‌گرایی او قائل است، آشکار می‌کند. شیک پوشی به دور از اینکه یک مد بیهوده یا نوجوانانه باشد، برای او فلسفه ای را نشان می دهد که مدعی است و به همان اندازه که در زندگی و کارش ظاهر می شود. این بیوگرافی بدیع نویسنده گل های شیطان ، در میان دیگر مضامین، به ارمغان می آورد: بسیاری از جنبه های ژست شاعر رمانتیک سزاوار پرسش دوباره است.
ماری کریستین ناتا که از منابع اولیه (آثار، مکاتبات، یادداشت‌های زندگی‌نامه‌ای، شهادت‌های مستقیم) تغذیه می‌کند، به استفاده مجدد از مطالبی که قبلاً استفاده شده است بسنده نمی‌کند. این مکان جدید به اطرافیان بودلر و به ویژه به ناشر او پوله مالاسیس می دهد. این نشان دهنده کثرت استعداد او، شاعر، مترجم، منتقد ادبی و منتقد هنری است. طنز بودلر را هم فراموش نمی کند – که کمتر شناخته شده است. با این کار، او تناقضات دلخراش کسی را برجسته می کند که هرگز در جایی که هست خوشحال نیست، فضیلت های کار را جشن می گیرد و تنبلی خود را نفرین می کند، که رویای نظم و تجمل را در سر می پروراند، اما زندگی "سگ خیس" را می گذراند. از همین وجود متناقض است که به طرز باشکوهی توسط قلم ظریف و تراشیده شده ماری کریستین ناتا بازسازی شده است، که مانند یک معجزه، اثر اساسی خالقی است که احساس نمی کند مانند دیگران ساخته شده است. خودش

Enfant, Charles Baudelaire voulait être comédien. Cette fantaisie est très sérieuse : elle révèle toute l'importance que Baudelaire accorde à l'artifice, l'élément fondateur de son dandysme. Loin d'être une mode frivole ou juvénile, le dandysme représente pour lui une philosophie qu'il revendique et manifeste autant par sa vie que par son œuvre. Voilà, parmi d'autres thèmes, ce qu'apporte cette biographie novatrice de l'auteur des Fleurs du mal : bien des pans de la geste du poète romantique méritaient d'être à nouveau questionnés.
Nourrie de sources premières (les œuvres, la correspondance, les notes autobiographiques, les témoignages directs), Marie-Christine Natta ne se contente pas de réutiliser une matière déjà exploitée. Elle accorde une place nouvelle à l'entourage de Baudelaire et en particulier à son éditeur Poulet-Malassis. Elle montre la pluralité de son talent, celui du poète, du traducteur, du critique littéraire et du critique d'art. Elle n'oublie pas non plus – ce qui est moins connu – l'humour de Baudelaire. Ce faisant, elle met en évidence les contradictions déchirantes de celui qui n'est jamais bien là où il est, qui célèbre les vertus du travail et maudit sa fainéantise, qui rêve d'ordre et de luxe, mais mène une vie de " chien mouillé ". C'est de cette existence au cours paradoxal, magnifiquement restituée par la plume subtile et ciselée de Marie-Christine Natta, qu'est apparue, comme un miracle, l'œuvre essentielle d'un créateur qui ne se sent pas fait comme les autres hommes, mais dans lequel chacun se reconnaît.