Bas van Fraassen’s Approach to Representation and Models in Science

این کتاب توصیف Bas van Fraassen از بازنمایی و مدل‌ها در علم را تحلیل می‌کند. در این راستا، مختصات فلسفی رویکرد او را ارائه می‌کند و به تجربه‌گرایی ساختاری او به‌عنوان چارچوبی برای دیدگاه‌های او درباره بازنمایی‌ها و مدل‌های علمی توجه می‌کند. اینها در اینجا از طریق دو مشارکت جدید توسط ون فراسن توسعه یافته اند. علاوه بر این، تحلیل هایی از رابطه بین مدل ها و واقعیت در رویکرد او وجود دارد که پیچیدگی این تصور به تفصیل مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، تبیین علمی و قضاوت های ارزشی معرفتی مورد بررسی قرار می گیرد. این جلد شامل انبوهی از اطلاعات کتابشناختی در مورد فلسفه و مسائل فلسفی مربوط به او است. همانطور که جایزه معتبر همپل نشان می‌دهد، باس ون فراسن یک شخصیت کلیدی در فلسفه علم معاصر است. دیدگاه‌های او در مورد بازنمایی علمی، ایده‌های جدیدی در مورد چگونگی توصیف آن ارائه می‌دهد، و تصور او از مدل‌ها، تازگی‌ای را نشان می‌دهد که فراتر از رویکردهای تجربه‌گرایان دیگر در زمان‌های اخیر است. هر دو جنبه - توصیف بازنمایی علمی و درک مدل‌ها در علم - بخشی از تلاشی عمدی برای ایجاد یک «تجربه‌گرایی ساختاری» است، جایگزینی برای رئالیسم ساختاری مبتنی بر نسخه‌ای مفصل از تجربه‌گرایی.

This book analyzes Bas van Fraassen’s characterization of representation and models in science. In this regard, it presents the philosophical coordinates of his approach and pays attention to his structural empiricism as a framework for his views on scientific representations and models. These are developed here through two new contributions made by van Fraassen. In addition, there are analyses of the relation between models and reality in his approach, where the complexity of this conception is considered in detail. Furthermore, there is an examination of scientific explanation and epistemic values judgments. This volume includes a wealth of bibliographical information on his philosophy and relevant philosophical issues.

Bas van Fraassen is a key figure in contemporary philosophy of science, as the prestigious Hempel Award shows. His views on scientific representation offer new ideas on how it should be characterized, and his conception of models shows a novelty that goes beyond other empiricists’ approaches of recent times. Both aspects — the characterization of scientific representation and the conception of models in science — are part of a deliberate attempt to forge a “structural empiricism,” an alternative to structural realism based on an elaborated version of empiricism.