Barriers to Bioweapons: The Challenges of Expertise and Organization for Weapons Development

هم در تصور عمومی و هم در بین قانونگذاران و کارشناسان امنیت ملی، این باور وجود دارد که با انگیزه کافی و منابع مادی، دولت ها یا گروه های تروریستی می توانند به راحتی، ارزان و با موفقیت سلاح های زیستی تولید کنند. در موانع سلاح‌های زیستی، سونیا بن اوگرام-گورملی با نشان دادن اینکه توسعه سلاح‌های زیستی تلاشی دشوار، طولانی و پرهزینه است، این تصور را به چالش می‌کشد و به ندرت به نتایج مورد انتظار می‌رسد، صرف نظر از میزان سرمایه‌گذاری. یافته‌های او بر اساس مصاحبه‌های گسترده‌ای است که او با دانشمندان سابق سلاح‌های زیستی دوران ایالات متحده و شوروی انجام داده است و بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق داده‌های آرشیوی و سایر اسناد تاریخی مرتبط با برنامه‌های مختلف سلاح‌های زیستی دولتی و تروریستی است.

توسعه سلاح‌های زیستی به زندگی متکی است. ارگانیسم هایی که به محیط و شرایط برخورد حساس هستند و بنابراین غیرقابل پیش بینی رفتار می کنند. این ویژگی ها برتری بیشتری بر دانش تخصصی می گذارد. بن اوگرام-گورملی معتقد است که عدم دسترسی به چنین سرمایه فکری بزرگترین مانع برای ساخت سلاح های زیستی است. او نظریه های برگرفته از اقتصاد، جامعه شناسی علم، سازمان و مدیریت را با تحقیقات تجربی خود ادغام می کند. چارچوب نظری حاصل بر این ایده استوار است که سرعت و موفقیت یک برنامه توسعه سلاح های زیستی را می توان با توانایی آن در تضمین ایجاد و انتقال دانش علمی و فنی اندازه گیری کرد. شرایط خاص سازمانی، مدیریتی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی لازم برای موفقیت به سختی قابل دستیابی است، به ویژه در برنامه های مخفی که نیاز به جلوگیری از شناسایی شرایط مدیریتی و سازمانی را تحمیل می کند که با تولید دانش در تضاد است.

In both the popular imagination and among lawmakers and national security experts, there exists the belief that with sufficient motivation and material resources, states or terrorist groups can produce bioweapons easily, cheaply, and successfully. In Barriers to Bioweapons, Sonia Ben Ouagrham-Gormley challenges this perception by showing that bioweapons development is a difficult, protracted, and expensive endeavor, rarely achieving the expected results whatever the magnitude of investment. Her findings are based on extensive interviews she conducted with former U.S. and Soviet-era bioweapons scientists and on careful analysis of archival data and other historical documents related to various state and terrorist bioweapons programs.

Bioweapons development relies on living organisms that are sensitive to their environment and handling conditions, and therefore behave unpredictably. These features place a greater premium on specialized knowledge. Ben Ouagrham-Gormley posits that lack of access to such intellectual capital constitutes the greatest barrier to the making of bioweapons. She integrates theories drawn from economics, the sociology of science, organization, and management with her empirical research. The resulting theoretical framework rests on the idea that the pace and success of a bioweapons development program can be measured by its ability to ensure the creation and transfer of scientific and technical knowledge. The specific organizational, managerial, social, political, and economic conditions necessary for success are difficult to achieve, particularly in covert programs where the need to prevent detection imposes managerial and organizational conditions that conflict with knowledge production.