Banking on Words: The Failure of Language in the Age of Derivative Finance

در این نگاه تحریک‌آمیز به یکی از مهم‌ترین وقایع زمان ما، محقق مشهور آرجون آپادورای استدلال می‌کند که فروپاشی اقتصادی سال 2008 - در حالی که در واقع با حرص، جهل، مقررات ضعیف و ریسک‌پذیری غیرمسئولانه تحریک شد، در نهایت، شکست زبان. برای اثبات این نکته پیچیده، او ما را به دنیای مالی مشتقه می برد، دنیایی که به هسته تجارت معاصر و هدف اصلی سرزنش سقوط و تمام مشکلات بعدی ما تبدیل شده است. او با استدلالی دقیق، این دنیای تکنیکی چالش برانگیز را تحلیل می‌کند و از متفکرانی مانند جی. ال. آستین، مارسل ماوس و ماکس وبر به عنوان راهنمای نظری استفاده می‌کند تا راه‌هایی را که زبان - و شکست‌های خاص در آن - راه را برای تباهی هموار کرد، نشان دهد.
           < BR> آپادورای از طریق تحلیل خود در چهار مرحله حرکت می کند. در اول، او اهمیت مشتقات در امور مالی معاصر را برجسته می کند و آنها را به عنوان نوآوری فنی اصلی که بازارها تولید کرده اند، جدا می کند. در مورد دوم، او نشان می‌دهد که ابزارهای مشتقه اساساً قراردادهای مکتوب در مورد قیمت‌های آتی دارایی‌ها هستند - آنها به طور اساسی یک وعده هستند. آپادورای، در گام سوم خود، با تکیه بر تئوری های ماوس هدیه و آستین در مورد اجراهای زبانی، نشان می دهد که چگونه مشتق از قدرت زبانی قول از طریق شکل خاصی که پول در امور مالی به عنوان انتزاعی ترین شکل به خود می گیرد، بهره برداری می کند. شکل ارزش کالا در نهایت، او به یکی از ویژگی‌های مهم مشتقه‌ها اشاره می‌کند (همانطور که در بازار مسکن به‌ویژه مشاهده می‌شود): این که آنها می‌توانند وعده‌هایی بدهند که سایر وعده‌ها شکسته می‌شوند. او سپس توضیح می دهد که چگونه این ویژگی به طور مسری در بازار گسترش یافت و به بحران نقدینگی سیستمیک که اکنون همه ما با آن آشنا هستیم، سرایت کرد.
           
آپادورای با وضوح مشخص خود یکی از پیچیده‌ترین و در عین حال کاملاً مرکزی‌ترین جنبه‌های اقتصاد مدرن ما را توضیح می‌دهد. او پیوند انتقادی را ایجاد می کند که ما مدت هاست نیاز به ایجاد آن داشتیم: بین نیروی عددی پول و نیروی زبانی آنچه می گوییم با آن انجام خواهیم داد.

In this provocative look at one of the most important events of our time, renowned scholar Arjun Appadurai argues that the economic collapse of 2008—while indeed spurred on by greed, ignorance, weak regulation, and irresponsible risk-taking—was, ultimately, a failure of language. To prove this sophisticated point, he takes us into the world of derivative finance, which has become the core of contemporary trading and the primary target of blame for the collapse and all our subsequent woes. With incisive argumentation, he analyzes this challengingly technical world, drawing on thinkers such as J. L. Austin, Marcel Mauss, and Max Weber as theoretical guides to showcase the ways language—and particular failures in it—paved the way for ruin.
           
Appadurai moves in four steps through his analysis. In the first, he highlights the importance of derivatives in contemporary finance, isolating them as the core technical innovation that markets have produced. In the second, he shows that derivatives are essentially written contracts about the future prices of assets—they are, crucially, a promise. Drawing on Mauss’s The Gift and Austin’s theories on linguistic performatives, Appadurai, in his third step, shows how the derivative exploits the linguistic power of the promise through the special form that money takes in finance as the most abstract form of commodity value. Finally, he pinpoints one crucial feature of derivatives (as seen in the housing market especially): that they can make promises that other promises will be broken. He then details how this feature spread contagiously through the market, snowballing into the systemic liquidity crisis that we are all too familiar with now. 
           
With his characteristic clarity, Appadurai explains one of the most complicated—and yet absolutely central—aspects of our modern economy. He makes the critical link we have long needed to make: between the numerical force of money and the linguistic force of what we say we will do with it.