Balzac, Literary Sociologist

این کتاب با ادغام زمینه‌های ادبیات، جامعه‌شناسی و تاریخ، تحلیل‌هایی از ده رمان موجود در Scènes de la vie de Province بالزاک را توسعه می‌دهد. آلن اچ. پاسکو با پیروی از ترتیب رمان‌های ارائه‌شده در La Comédie Humaine به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه بالزاک از هنر به‌عنوان ابزار تحقیق اجتماعی برای به دست آوردن بینش‌های دقیق شگفت‌آوری در مورد روابطی که جامعه آشفته‌اش را تعریف می‌کرد، استفاده کرد. ادعای مکرر او مبنی بر «مورخ آداب» بیش از یک لاف توخالی بود. اگرچه بالزاک قبل از هر چیز یک رمان‌نویس بزرگ بود، اما او همچنین یک جامعه‌شناس پیشرو بود و به هانری دو سنت سیمون و پس از آن آگوست کنت در بررسی روابطی که جامعه را به‌عنوان شبکه‌ای متقابل و در هم تنیده نشان می‌دهند، پیوست. پاسکو با استفاده از روشی که تجزیه و تحلیل دقیق را با زمینه فرهنگی گسترده ترکیب می کند، نشان می دهد که بینش جامعه شناختی بالزاک به طور خارق العاده ای هم به دوران او و هم به روزگار ما مربوط است.

Melding the fields of literature, sociology, and history, this book develops analyses of the ten novels in Balzac's Scènes de la vie de province. Following the order of the novels projected in La Comédie humaine, Allan H. Pasco investigates how Balzac used art as a tool of social inquiry to obtain startlingly accurate insights into the relationships that defined his turbulent society. His repeated claim to be an "historian of manners" was more than an empty boast. Though Balzac was first and foremost a great novelist, he was also a trailblazing sociologist, joining Henri de Saint-Simon and the subsequent Auguste Comte in considering the relationships that represent society as an interacting, interlocking web. Using a methodology that combines close analysis with a broad cultural context, Pasco demonstrates that Balzac's sociological vision was extraordinarily pertinent to both his and our days.