BAJO LA TORMENTA. La sombra del Martillo y la Hoz

بعد از آن 30 آوریل، همه چیز ساکت شد. سکوت وحشتناکی از آنجایی که آن صداهای هیولایی برای مدت طولانی شنیده شده بود. نشنیدن آنها شاید بدتر بود زیرا آنچه در اطراف آنها اتفاق می افتاد ناشناخته بود. باخته بودند. آنها دشمن بودند. هیچ کس نمی خواست آنها را نزدیک کند و در عین حال نمی خواستند آنها را از دست بدهند. حتی در میان آنها، برخی از دیگران خوش شانس تر بودند. خانواده میدلبورگ شماره آنها در خانه های خودشان زندانی بودند. آنها در شرق برلین زندگی می کردند.

Después de aquel 30 de abril, todo se quedó en silencio. Un silencio aterrador ya que hacia demasiado tiempo que se escuchaban aquellos monstruosos sonidos. No oírlos fue, quizá, peor porque se desconocía lo que sucedía a su alrededor. Habían perdido. Eran el enemigo. Nadie les quería cerca y a la vez no querían perderles de vista. Incluso entre ellos, algunos habían tenido más suerte que otros. La familia Middelburg no. Eran prisioneros en sus propias casas. Vivían al Este de Berlín.