Bad Students, Not Bad Schools

آمریکایی ها به طور فزاینده ای نسبت به کمبودهای آموزشی کشور ما نگران هستند. اگرچه نگرانی ها در مورد مدرسه پایان ناپذیر است، به ویژه در مورد مؤسسات دولتی، این مشکلات پیچیده تر از شکست نهادی هستند. مخارج تحصیلی منفجر شده است و بسیار بیشتر از تورم و افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی است، اما پیشرفت تحصیلی ثابت است. بسیاری از دانش آموزان نمی توانند از دبیرستان فارغ التحصیل شوند، چه رسد به اینکه مدرک دانشگاهی بگیرند. و اگر به دانشگاه برسند، اغلب مجبور به شرکت در دوره های تقویتی می شوند. چرا، با وجود این زیاده‌روی مالی، ناامیدی‌های آموزشی تا این حد گسترده است؟

در دانش‌آموزان بد، نه مدارس بد، رابرت وایسبرگ استدلال می‌کند که پاسخ چیزی است که همه می‌دانند درست است، اما درست است. ترس از گفتن در انظار عمومی مشکلات آموزشی آمریکا اغلب منعکس کننده ترکیب جمعیتی دانش آموزان است. امروزه مدارس مملو از میلیون ها جوان است که بسیاری از آنها با زبان انگلیسی دست و پنجه نرم می کنند یا صرفاً توانایی فکری متوسطی دارند. عملکرد ضعیف آنها بدون توجه به نشأت ایدئولوژیک چاره احتمالاً در برابر نسخه های اصلاحات فعلی نفوذناپذیر است. بدتر شدن اوضاع، حفظ دانش آموزان در مدرسه به عنوان یک فلسفه پذیرفته می شود، حتی اگر مانع یادگیری دانش آموزان دیگر شود. وایسبرگ استدلال می‌کند که اگر دانش‌آموزان بی‌تفاوت و دردسرساز اجازه تحصیل داشته باشند، بیشتر مشکلات آموزشی آمریکا از بین می‌رود. آنها به سرعت با دانش آموزان تشنه یادگیری، از جمله بسیاری از مهاجران جدید از کشورهای دیگر، جایگزین می شوند.

آموزش آمریکایی از آنجایی که ما خارجی های بسیار باهوش و از نظر فنی ماهر را همانطور که نفت وارد می کنیم وارد می کنیم، ادامه می یابد، اما این ممکن است برای همیشه ادامه نداشته باشد. . وقتی مؤسسات آموزشی در مورد ریاضیات و علوم در سطح جهانی جدی شوند و به دانش آموزان جدی اجازه یادگیری را بدهند، مشکلات حل می شوند. پاداش دادن به باهوش ترین ها، نه خرج کردن ثروت در تلاشی بیهوده برای بالا بردن سطح پایین، باید به سیاست رسمی تبدیل شود. این کتاب یادآور خطرات دستکاری سیاسی در آموزش است و استدلال می‌کند که معیار سیاست باید پیشرفت تحصیلی باشد.

Americans are increasingly alarmed over our nation's educational deficiencies. Though anxieties about schooling are unending, especially with public institutions, these problems are more complex than institutional failure. Expenditures for education have exploded, and far exceed inflation and the rising costs of health care, but academic achievement remains flat. Many students are unable to graduate from high school, let alone obtain a college degree. And if they do make it to college, they are often forced into remedial courses. Why, despite this fiscal extravagance, are educational disappointments so widespread?

In Bad Students, Not Bad Schools, Robert Weissberg argues that the answer is something everybody knows to be true but is afraid to say in public America's educational woes too often reflect the demographic mix of students. Schools today are filled with millions of youngsters, too many of whom struggle with the English language or simply have mediocre intellectual ability. Their lackluster performances are probably impervious to the current reform prescriptions regardless of the remedy's ideological derivation. Making matters worse, retention of students in school is embraced as a philosophy even if it impedes the learning of other students. Weissberg argues that most of America's educational woes would vanish if indifferent, troublesome students were permitted to leave when they had absorbed as much as they could learn; they would quickly be replaced by learning-hungry students, including many new immigrants from other countries.

American education survives since we import highly intelligent, technically skillful foreigners just as we import oil, but this may not last forever. When educational establishments get serious about world-class mathematics and science, and permit serious students to learn, problems will dissolve. Rewarding the smartest, not spending fortunes in a futile quest to uplift the bottom, should become official policy. This book is a bracing reminder of the risks of political manipulation of education and argues that the measure of policy should be academic achievment.