Back to the garden : nature and the Mediterranean world from prehistory to the present

این باغ شالوده فرهنگی مردمان اولیه مدیترانه بود. آنها اتکا و خویشاوندی خود را با زمین تصدیق کردند و طبیعت را از دریچه منظره های متنوع کشت شده خود درک کردند. تصویر آنها از باغ، کتاب مقدس پیدایش و سه دین منطقه را نوشته است. برای هزاران سال، هیچ شکاف شدیدی بین نوع بشر و سرزمینی که خانه بود وجود نداشت. مطمئناً، عناصر می‌توانند خشن باشند، منشأ آنها مرموز است، اما اجماع گسترده‌ای وجود داشت که یک رابطه کاری تا حد زیادی هماهنگ با طبیعت را فرض می‌کرد. کشاورزی سنتی در مدیترانه باستان از ویژگی‌های کلیدی اکوسیستم‌های طبیعی تقلید می‌کرد. متنوع، پیچیده، خود تنظیم‌کننده و انعطاف‌پذیر بود.
 
این رابطه عملاً در اواخر قرن هجدهم به پایان رسید، زمانی که «طبیعت» به‌طور پیوسته با منظره‌ای رام‌نشده و عاری از مداخله‌ی انسانی برابر شد. در اوایل قرن، جهان بشر، قلمرو کشاورزی، و استان طبیعت کشت نشده یک میدان پیوسته و بدون مرز داخلی بودند. با این حال، در پایان قرن، نویسندگان کلیدی شکاف شدیدی در این زنجیره ایجاد کردند و جهان کشاورزی را از جهان طبیعت جدا کردند. این تغییر ناگهانی و چشمگیر حساسیت، درک اکولوژیکی را بر هم زد و پیامدهای عظیمی داشت - پیامدهایی که ما هنوز با آن دست و پنجه نرم می کنیم.
 
در بازگشت به باغ، جیمز اچ. اس. مک گرگور استدلال می کند که بحران زیست محیطی دنیای امروز نتیجه کنار گذاشتن جامعه غربی از اصل «طبیعت اول» یعنی رابطه متقابل هماهنگ جوامع انسانی و جهان طبیعی است. این کار ضروری، درک جدیدی از مسئولیت‌پذیری محیطی ارائه می‌کند و در عین حال پیشنهاد می‌کند که بازیابی بینش اصلی خود، نه به عنوان آنتاگونیست‌های طبیعت، بلکه به‌عنوان تزکیه‌کنندگان دنیای زیستی که ذاتاً به آن تعلق داریم، از طریق تکنیک‌های اثبات‌شده گذشته امکان‌پذیر است. خیلی چیزها از دست رفته است، چشم انداز تخریب شده است و دانش سنتی از بین رفته است. اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که می توان آنها را بازیابی کرد، مطالعه کرد و دوباره تصور کرد.

The garden was the cultural foundation of the early Mediterranean peoples; they acknowledged their reliance on and kinship with the land, and they understood nature through the lens of their diversely cultivated landscape. Their image of the garden underwrote the biblical book of Genesis and the region’s three religions. For millennia, there was no sharp divide between humankind and the land that was home. To be sure, the elements could be harsh, their origins mysterious, but there was a widespread consensus that presumed a largely harmonious working relationship with Nature. Traditional agriculture in the ancient Mediterranean mimicked the key traits of naturally occurring ecosystems. It was diverse, complex, self-regulating, and resilient.
 
This relationship effectively came to an end in the late eighteenth century, when “nature” was steadily equated with the untamed landscape devoid of human intervention. In the early part of the century, the human world, the agricultural realm, and the province of uncultivated nature were one continuous field with no internal boundaries. By century’s end, however, key writers had created a sharp divide within this continuum and separated the agricultural world from the world of nature. This abrupt and dramatic change of sensibility upended ecological understanding and had enormous consequences—consequences with which we are still struggling.
 
In Back to the Garden, James H. S. McGregor argues that the environmental crisis the world faces today is a result of Western society’s abandonment of the “First Nature” principle—of the harmonious interrelationship of human communities and the natural world. This essential work offers a new understanding of environmental accountability while proposing that recovering the original vision of ourselves, not as antagonists of nature but as cultivators of a biological world to which we innately belong, is possible through proven techniques of the past. Much has been lost, the landscape has been degraded, and traditional knowledge has died away. But there is still much that can be recovered, studied, and reimagined.