Bachata and Dominican Identity

موسیقی رمانتیک مبتنی بر گیتار Bachataa که در دهه 1960 در شهرک‌های مسکونی شهر سانتو دومینگو عرضه شد، امروز یکی از داغ‌ترین ژانرهای لاتین است. دومینیکن ها در داخل و خارج از کشور باچاتا را مترادف با هویت ملی پذیرفته اند. با این حال، طرفداران و نوازندگان انگ اجتماعی را که این ژانر برای چندین دهه به همراه داشت را فراموش نکرده اند. این کتاب تاریخ و توسعه باچاتا را با بافت اجتماعی-سیاسی هویت دومینیکن در جامعه ملی و بین‌المللی که اغلب با صدای نوازندگان و تهیه‌کنندگان گفته می‌شود، در هم آمیخته است. نویسنده استدلال می کند که نارضایتی اولیه باچاتا نتیجه جو سیاسی منشأ آن و پیوندهای عمیقاً ریشه دار بین طبقه و نژاد بود و پیشنهاد می کند که محبوبیت روزافزون این ژانر و پذیرش نهایی آن به عنوان نمادی از هویت دومینیکن ناشی از نوآوری های ابزاری و غنایی آن است. رشد طبقه پایین و پیروان فداکار در میان مهاجران دیاسپورای دومینیکن.

Bachataa guitar-based romantic music that debuted in Santo Domingo's urban shantytowns in the 1960sis today one of the hottest Latin genres. Dominicans at home and abroad have embraced bachata as synonymous with national identity. Still, fans and musicians have not forgotten the social stigma the genre carried for decades. This book interweaves bachata's history and development with the socio-political context of Dominican identity in both the national and international community, often told in the voices of musicians and producers. The author argues that bachata's early disfavor was a result of the political climate of its origins and deeply rooted ties between class and race, and proposes that the genre's growing popularity and ultimate acceptance as a symbol of Dominican identity arise from its instrumental and lyrical innovations, the growth of the lower class, and a devoted following among the migrants of the Dominican diaspora.