Awful Parenthesis: Suspension and the Sublime in Romantic and Victorian Poetry

چه خلسه‌های تند رومانتیسم یا چهره‌های جسد مانندی که علم و دین ویکتوریایی را مخدوش کردند، تصاویر قرن نوزدهمی از اجساد در انیمیشن‌های معلق به‌عنوان تجلی نگرانی‌های گسترده‌تر در مورد ناشناخته‌ها در آن سی. مک کارتی خوانده می‌شوند. /span>پرانتز افتضاح. مک کارتی با بررسی زیبایی‌شناسی مختلف تعلیق در آثار شاعرانی مانند کولریج، شلی، تنیسون و کریستینا روستی، بینش‌های مهمی را در مورد شیفتگی قرن نوزدهم به امر متعالی به اشتراک می‌گذارد.

توجه به تفاوت‌های میان تعلیق \"رمانتیک\" و \"ویکتوریایی\"، پرانتز وحشتناک پیشنهاد می‌کند جایگزینی حیاتی برای مفروضات مربوط به دوره بندی. مک کارتی در حین بررسی مفاهیم مختلف تعلیق، از جمله تعلیق ناباوری، انیمیشن معلق، خلسه، فلج، مکث و اتساع، خوانش های دقیق تاریخی از اشعار قرن نوزدهم را در گفتگو با ژانرهای منثور ارائه می دهد که شامل آثار عبادی، سفر فلسفه، نویسندگی و داستان های دوره ای. پرانتز افتضاح وسواس فرهنگی با زیبایی‌شناسی تعلیق را به عنوان پاسخی به جهانی در حال گسترش و نامنسجم در بحران نشان می‌دهد، جهانی که در آن مخاطب هم مشارکت‌کننده فعال و هم تماشاگر منفعل است.

Whether the rapt trances of Romanticism or the corpse-like figures that confounded Victorian science and religion, nineteenth-century depictions of bodies in suspended animation are read as manifestations of broader concerns about the unknowable in Anne C. McCarthy’s Awful Parenthesis. Examining various aesthetics of suspension in the works of poets such as Coleridge, Shelley, Tennyson, and Christina Rossetti, McCarthy shares important insights into the nineteenth-century fascination with the sublime.

Attentive to differences between "Romantic" and "Victorian" articulations of suspension, Awful Parenthesis offers a critical alternative to assumptions about periodization. While investigating various conceptualizations of suspension, including the suspension of disbelief, suspended animation, trance, paralysis, pause, and dilatation, McCarthy provides historically-aware close readings of nineteenth-century poems in conversation with prose genres that include devotional works, philosophy, travel writing, and periodical fiction. Awful Parenthesis reveals the cultural obsession with the aesthetics of suspension as a response to an expanding, incoherent world in crisis, one where the audience is both active participant and passive onlooker.