Autonomic Networking: First International IFIP TC6 Conference, AN 2006, Paris, France, September 27-29, 2006. Proceedings

پارادایم ارتباط خودمختار عمدتاً از طریق انجمن ارتباطات خودمختار (ACF) تعریف شده است و به ویژه به شرح زیر است: ارتباطات خودمختار بر خودافزار متمرکز است - یک رویکرد نوآورانه برای انجام وظایف شناخته شده و نوظهور یک صفحه کنترل شبکه، هر دو در پایان. جعبه پایان و میانی مبتنی بر ارتباطات. Selfware ظرفیت تکامل را تضمین می کند. با این حال، به ابزار دقیق شبکه عمومی نیاز دارد. اصول و فن‌آوری‌های خودافزار عمدتاً از تحقیقات تثبیت‌شده در مورد سیستم‌های توزیع‌شده، تحمل خطا در میان سایرین، از تحقیقات نوظهور در مورد شبکه‌های غیر متعارف (چند هاپ موقت، حسگر، همتا به همتا، ارتباطات گروهی و غیره) وام گرفته شده است. ابتکارات مشابه، مانند محاسبات خودکار IBM، شبکه شناختی دارپا، محاسبات هماهنگ هیتاچی، شبکه رزونانسی NTT، و غیره. وضعیت و اقداماتی را انجام دهد تا خود را به وضعیت پایدار مطلوب برساند و در نهایت (ج) تخصیص و توزیع منابع خود را سازماندهی کند. برای ساخت چنین شبکه ای باید با استفاده از مفهومی جدید یعنی صفحه دانش فراتر از بهبود تکنیک ها و الگوریتم ها رفت. صفحه دانش قادر است اطلاعات موجود در شبکه را جمع آوری کند تا سایر عناصر شبکه را با خدمات و مشاوره ارائه دهد و شبکه را وادار کند آنچه را که قرار است انجام دهد. اهداف زیادی برای پیکربندی و پیکربندی مجدد شبکه وجود دارد، از بهینه‌سازی منابع گرفته تا استفاده از بهترین تکنیک‌های موجود به منظور ارائه مناسب‌ترین سرویس، که به بهترین وجه با قابلیت‌های tminal تطبیق داده شود.

The autonomic communication paradigm has been defined mainly through the Autonomic Communications Forum (ACF) and particularly as follows: Autonomic communication is centered on selfware – an innovative approach to perform known and emerging tasks of a network control plane, both end-to-end and middle box communication-based. Selfware assures the capacity to evolve; however, it requires generic network instrumentation. Selfware principles and technologies borrow largely from well-established research on distributed systems, fault tolerance among others, from emerging research on non-conventional networking (multihop ad hoc, sensor, peer-to-peer, group communication, etc. ), and from similar initiatives, such as Autonomic Computing of IBM, Cognitive Network of DARPA, Harmonious Computing of Hitachi, Resonant Networking of NTT, etc. A visionary network would be able to (a) configure and re-configure itself, (b) identify its operational state and take actions to drive itself to a desired stable state and finally (c) organize the allocation and distribution of its resources. To build such a network, it is necessary to go beyond the improvement of techniques and algorithms by using a new concept, the knowledge plane. The knowledge plane is able to collect information available in the network to provide other elements of the network with services and advice and make the network perform what it is supposed to. There are many objectives to the configuration and reconfiguration of the network, from the optimization of resources to the use of best available techniques in order to offer the most appropriate service, best adapted to the t- minal capabilities.