Autobiography

"سعی کرده ام زندگی ام را طوری بنویسم که گویی به یک کشیش، یک فیلسوف و یک پیرزن خردمند اعتراف می کنم. سعی کردم طوری بنویسم که انگار قرار است وقتی تمام شد اعدام شوم. من سعی کردم آن را طوری بنویسم که گویی هم خدا و هم شیطان هستم. وسوسه می‌شود که بگوید فقط جان کاپر پاویز می‌توانست آن را بنویسد، و بدون شک، فقط جان کاپر پاویز می‌توانست اثر عجیب و غریب و طلسم‌کننده‌ای را که در اینجا داریم بنویسد. بله، او تحت تأثیر ییتس و روسو بود، به خصوص اعترافات روسو، اما هیچ اثر دیگری مانند این وجود ندارد. به نظر می رسد بسیار پیاده روی است که بگوییم شصت سال اول زندگی او را شامل می شود (او سی سال دیگر زندگی کرد) و چیزی در مورد آنها، همانطور که J. B. Priestley به یاد ماندنی می گوید، "مثل باز کردن شیر آب قبل از معرفی مردم است. آبشار نیاگارا.' جی بی پریستلی همچنین گفت: این کتابی است که می توان آن را با لذت و سود، بارها و بارها خواند. این در واقع یکی از بزرگترین اتوبیوگرافی ها در ...

'I have tried to write my life as if I were confessing to a priest, a philosopher, and a wise old woman. I have tried to write as if I were going to be executed when it was finished. I have tried to write it as if I were both God and Devil.' One is tempted to say only John Cowper Powys could have written that, and, beyond doubt, only John Cowper Powys could have written the idiosyncratic and spellbinding work we have here. Yes, he was influenced by Yeats and Rousseau, especially the latter's Confessions, but there is no other work quite like this. It seems almost too pedestrian to say it covers the first sixty years of his life (he lived for another thirty years) and to say anything about them, as J. B. Priestley memorably put it, 'would be like turning on a tap before introducing people to Niagara Falls.' J. B. Priestley also said 'It is a book which can be read, with pleasure and profit, over and over again. It is in fact one of the greatest autobiographies in the...