دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Charles Darwin
سری:
ISBN (شابک) : 9788585910358, 8585910356
ناشر: Contraponto
سال نشر: 2000
تعداد صفحات: 128
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 391 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب زندگی نامه 1809-1882: بیوگرافی طبیعت گرایان انگلستان
در صورت تبدیل فایل کتاب Autobiografia 1809-1882 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زندگی نامه 1809-1882 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 1887، پنج سال پس از مرگ چارلز داروین، پسرش فرانسیس این زندگینامه را که توسط پدرش در سال 1876 نوشته شده بود منتشر کرد. اولین نسخه مثله شده ظاهر شد. اونایی که بعدش اومدن هم خانواده نتایجی را که داروین در دوران بلوغ خود درباره ادیان به طور کلی و به ویژه مسیحیت به دست آورده بود، غیرقابل انتشار می دانستند. نتیجه گیری های تکان دهنده برای خود نویسنده. داروین در جوانی احتمال کشیش کلیسای انگلیکن را به طور جدی در نظر گرفته بود و حتی خود را برای پیمودن این مسیر آماده می کرد. جذابیت علوم طبیعی قوی تر بود. نه به خاطر تحصیلات رسمی اش، بلکه به رغم آن. داروین که دانش آموزی کم سواد بود تا جایی که پدرش در مورد آینده پسرش تردید جدی داشت، از درس های بیهوده ای که در مدرسه می گرفت خسته شده بود. او ترجیح میداد پیادهروی طولانی، شکار، تماشای مناظر و صحبت در مورد موضوعاتی که برایش جالب است، به صورت جفت یا گروهی انجام دهد. او برای مدت طولانی بین عملکرد ضعیف مدرسه و میل فزاینده برای کمک به علم درگیر بود. سوار شدن تقریباً تصادفی در ابتدا، برخلاف میل پدرش در قایق بادبانی بیگل، در دسامبر 1831، زندگی او را تغییر داد. او از مدارسی که در آن تحصیل کرده بود، ارثی ناگوار به ارمغان آورد: او نقشه کشی وحشتناک بود، هرگز به اسرار آمار نفوذ نکرده بود و به سختی آناتومی را می دانست. هیچ کدام از اینها او را دلسرد نکرد. برای تقریباً پنج سال، او طبیعت را از نزدیک مشاهده کرد. نقش برجسته ها و اقلیم های ثبت شده. او سنگ ها، صدف ها و تکه های اسکلت را جمع آوری کرد. او سرزمین هایی را که در آن فرود آمد، از جمله برزیل را کاوش کرد. گونه های زنده را توصیف کرد. یادداشت های زیادی گرفت. روابطی بین حقایق برقرار کرد که بسیاری از آنها فقط جزئیات هستند. و او تلاش کرد تا یک مسیر تاریخی را تصور کند که ممکن است آنچه را که دیده بود توضیح دهد. در ژوئیه 1837، تا آنجایی که ما می توانیم از این زندگینامه استنباط کنیم، داروین آنچه را که به قانون اساسی زیست شناسی معاصر تبدیل می شود، فرموله کرده و برای خود نگه داشته است: موجودات زنده هنگام بازتولید می توانند گونه های متفاوتی را پدید آورند که در مواجهه با تقاضاها. از محیط، بسته به درجه انطباق آنها، تمایل به تولید مثل با کارایی بیشتر یا کمتر دارند. گونه ها ثابت نیستند، اگرچه سرعت تغییر آنها بسیار کند است که با چشم غیر مسلح قابل درک نیست. بیست سال کار فشرده، فرمول بندی این فرضیه و اولین انتشار آن را به صورت چاپی جدا کرد. حداقل دو دلیل چنین مراقبتی را توضیح می دهد. داروین به زودی دامنه انقلابی ایده خود را درک کرد، زیرا منشأ و وضعیت خود انسان باید به طور کامل بازنگری شود: یک گونه دیگر، از جمله، ما به صورت و شبیه خدا ساخته نشده بودیم. نیاز به جستوجوی پایههای مستحکم که قادر به مقاومت در برابر واکنشهای قابل پیشبینی باشد، مانع دوم را دراماتیک کرد: طبیعتگرا با ابزاری که در اختیار داشت، قادر به توصیف مکانیسم مسئول تکامل نبود. قانون او ناقص ماند. با این حال، "منشاء گونه ها" در سال 1859 آشکار شد، با تاثیر زیادی، به دلیل استدلال بی عیب و نقص و تعداد زیادی از مشاهدات موجود در آن، به طور منسجم توضیح داده شد. امروزه، تجسم شگفتی عمومی که کتاب ایجاد کرده است دشوار است، زیرا پس از تحمل همه شواهد و تقویت شده توسط اکتشافات بعدی در زمینه ژنتیک، ایده رسوایی تکامل بخشی از فرهنگ ما شده است. این اتوبیوگرافی که در نسخه کامل در اینجا منتشر شده است، خودنگاره بی تکلف مردی ساده و مصمم است که درک ما از خود را برای همیشه تغییر داد.
Em 1887, cinco anos depois da morte de Charles Darwin, seu filho Francis publicou esta Autobiografia, escrita pelo pai em 1876. A primeira edição apareceu mutilada. As que se seguiram, também. A família considerara impublicáveis as conclusões a que Darwin chegara, na maturidade, sobre as religiões em geral e, especialmente, o cristianismo. Conclusões chocantes para o próprio autor. Quando jovem, Darwin considerara seriamente a possibilidade de tornar-se pastor da Igreja Anglicana, chegando a preparar-se para trilhar esse caminho. O apelo das ciências naturais foi mais forte. Não por causa de sua educação formal, mas apesar dela. Estudante sem brilho a ponto de seu pai ter sérias dúvidas sobre o futuro do filho , Darwin se aborrecia com as lições inúteis que recebia na escola. Preferia fazer longos passeios a pé, caçar, observar paisagens e conversar, a dois ou em grupos, sobre os temas que lhe interessavam. Durante muito tempo viveu dividido entre o insuficiente desempenho escolar e a crescente vontade de dar uma contribuição relevante à ciência. O embarque quase acidental inicialmente, contra a vontade do pai no veleiro Beagle, em dezembro de 1831, mudou sua vida. Das escolas que frequentara, trazia uma herança infeliz: era péssimo desenhista, nunca penetrara nos mistérios da estatística e mal conhecia anatomia. Nada disso o desanimou. Durante quase cinco anos, observou atentamente a natureza. Registrou relevos e climas. Colecionou pedras, conchas e fragmentos de esqueletos. Incursionou pelas terras onde aportava, entre as quais o Brasil. Descreveu espécies vivas. Tomou uma infinidade de notas. Estabeleceu relações entre fatos, muitos dos quais apenas detalhes. E esforçou-se por imaginar uma trajetória histórica que pudesse explicar o que vira. Em julho de 1837, pelo que podemos deduzir desta Autobiografia, Darwin formulou e guardou para si aquela que viria a ser a lei fundamental da biologia contemporânea: ao se reproduzirem, os seres vivos podem dar origem a variedades ligeiramente diferentes, que, confrontadas com as exigências do ambiente, tendem a reproduzir-se com eficiência maior ou menor, dependendo do seu grau de adaptação. As espécies não são fixas, embora o ritmo de suas mudanças seja lento demais para ser percebido a olho nu. Vinte anos de intenso trabalho separaram a formulação dessa hipótese e sua primeira publicação em texto impresso. Pelo menos dois motivos explicam tamanho cuidado. Darwin logo compreendeu o alcance revolucionário de sua ideia, já que a origem e a condição do próprio homem teriam que ser completamente revistas: uma espécie a mais, entre outras, não havíamos sido feitos à imagem e semelhança de Deus. A necessidade de buscar fundamentos sólidos, capazes de resistir às reações previsíveis, tornava dramático um segundo obstáculo: com os meios de que dispunha, o naturalista não tinha como descrever o mecanismo responsável pela evolução. Sua lei permanecia incompleta. Mesmo assim, "A origem das espécies" veio à luz em 1859, com grande impacto, decorrente de uma argumentação impecável e do grande número de observações que continha, coerentemente explicadas. Hoje, é difícil visualizar o espanto geral que o livro causou, pois, depois de resistir a todas as provas e reforçar-se com as descobertas posteriores da genética, a escandalosa ideia da evolução tornou-se parte da nossa cultura. Esta Autobiografia aqui publicada em versão integral é o despretensioso autorretrato de um homem simples e determinado, que mudou para sempre a compreensão que temos sobre nós mesmos.