Authenticity in Architectural Heritage Conservation: Discourses, Opinions, Experiences in Europe, South and East Asia

این کتاب با بررسی چگونگی ایجاد، بازآفرینی و تخصیص این ارزش به بازمتن‌سازی اصالت کمک می‌کند. در طول قرن گذشته، اصالت به عنوان پارامتر اصلی برای ارزیابی میراث فرهنگی شکل گرفت. این در منشورها و دستورالعمل های محلی و بین المللی در مورد حفاظت از معماری در اروپا، جنوب و شرق آسیا به تصویب رسید. در طول این دوره، مفهوم اصالت به طور مداوم برای سازگاری با زمینه های فرهنگی جدید و دغدغه های محلی بازتعریف و دگرگون شد. این جلد گفتمان‌ها، نظرات و تجربیات استعماری و پسااستعماری را در زمینه حفاظت از میراث معماری و استفاده از شیوه‌های خاص مکان بر اساس مطالعات موردی نماینده ارائه شده توسط مورخان هنر، معماران، مردم‌شناسان، و حافظان حفاظت از آلمان، نپال، هند ارائه می‌کند. چین و ژاپن. با بیش از 180 تصویر و مجموعه‌ای از اصطلاحات به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، سانسکریت، هندی، نواری و نپالی، چینی کلاسیک و استاندارد ماندارین، و ژاپنی، این تحقیقات بین‌فرهنگی پیکربندی مجدد فرآیندی مفهوم اصالت را مستند می‌کند. آنها همچنین نشان می‌دهند که رویکردهای اصالت را می‌توان با مقوله‌های تحلیلی کلیدی از مطالعات فرافرهنگی مشخص کرد: تخصیص، تبدیل، و در برخی موارد، امتناع.

The book contributes to a recontextualization of authenticity by investigating how this value is created, reenacted, and assigned. Over the course of the last century, authenticity figured as the major parameter for the evaluation of cultural heritage. It was adopted in local and international charters and guidelines on architectural conservation in Europe, South and East Asia. Throughout this period, the concept of authenticity was constantly redefined and transformed to suit new cultural contexts and local concerns. This volume presents colonial and postcolonial discourses, opinions, and experiences in the field of architectural heritage conservation and the use of site-specific practices based on representative case studies presented by art historians, architects, anthropologists, and conservationists from Germany, Nepal, India, China, and Japan. With more than 180 illustrations and a collection of terminologies in German, English, Sanskrit, Hindi, Nevari and Nepali, classical Chinese and standard Mandarin, and Japanese, these cross-cultural investigations document the processual re-configuration of the notion of authenticity. They also show that approaches to authenticity can be specified with key analytical categories from transcultural studies: appropriation, transformation, and, in some cases, refusal.