دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Ryan K. Noppen, Paul Wright سری: New Vanguard 193 ISBN (شابک) : 9781849086882, 1849086885 ناشر: Osprey Publishing سال نشر: 2012.09.20 تعداد صفحات: 50 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Austro-Hungarian Battleships 1914–18 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کشتی های جنگی اتریش-مجارستان 1914-18 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
علیرغم سیاست امپراتوری، یک ناوگان جنگی مدرن اتریش-مجارستان
ساخته شد و سلطه ایتالیا بر دریای آدریاتیک و مدیترانه را از طریق
یک سری حملات دریایی جسورانه که موفقیتی بزرگتر از هر چیزی که
ناوگان دریای آزاد آلمان در دریای شمال انجام داد، به چالش
کشید.
قرن نوزدهم شاهد تثبیت قدرت دریای هابسبورگ بر دریای آدریاتیک از
میراث اتریشی ناوگان ونیزی در سال 1797 تا پیروزی خیره کننده
دریاسالار ویلهلم فون تگتوف بر نیروی برتر ایتالیایی در نبرد لیسا
در سال 1866 بود. ایجاد تدریجی یک ناوگان نبرد مدرن که از دهه
1890 شروع شد. اتریش-مجارستان امپراتوری برون مرزی نداشت.
امپراتوری آن در محدوده خود قرار داشت و هدف اصلی نیروی دریایی آن
تا آغاز قرن بیستم دفاع از خط ساحلی آن بود. با رشد چشمگیر دریای
تجاری آن در اواخر قرن نوزدهم، دریاسالاران اتریش-مجارستانی معتقد
بودند که نیروی دریایی باید سیاست دفاعی فعال تری اتخاذ کند و نه
تنها از خط ساحلی، بلکه از دریای بزرگتر و حتی آب های دریای
مدیترانه که کشتی های تجاری امپراتوری در حال حرکت بودند، دفاع
کند. دهه 1890 شاهد آغاز مجموعه ای از برنامه های ساخت نیروی
دریایی بود که یک ناوگان مدرن متعادل ایجاد می کرد. رزمناوها برای
حفاظت از تجارت خارج از کشور و برای "نشان دادن پرچم" ساخته شدند،
اما پیش بینی تعیین کننده تعهد اتریش-مجارستان برای کنترل دریای
آدریاتیک، ساخت نیرویی از کشتی های جنگی مدرن بود. در مقایسه با
بریتانیاییها، فرانسویها، آلمانیها و حتی ایتالیاییها،
اتریش-مجارستانیها نسبتاً دیر به طراحی و ساخت کشتیهای جنگی
وارد شدند. سیاست دریایی اتریش-مجارستان بیشتر ارتجاعی بود تا
فعالانه. دریاسالارهای آن از نزدیک تحولات نیروی دریایی ایتالیا
را دنبال می کردند و به دنبال اقدامات متقابل مناسبی بودند، حتی
اگر دو کشور به طور ضعیف با پیمان اتحاد سه گانه در سال 1882
پیوند خورده بودند. دولت مجارستان تمایلی به تأمین مالی ناوگانی
که اساساً منافع دریایی بخش آلمانی امپراتوری را تأمین می کرد،
نداشت. مشکلاتی که در تأمین مالی و ساخت کشتی های جنگی تجربه می
شد، منعکس کننده مشکلات سیاسی و رقابت های قومی در داخل امپراتوری
بود. با این وجود تا آگوست 1914، ناوگان اتریش-مجارستان دارای
نیرویی متشکل از 9 ناو جنگی، سه فروند پیش از دردنات و یک دردنات
(سه ناو دیگر در مراحل پایانی ساخت) بود. این کتاب به بررسی پنج
کلاس از کشتی های جنگی اتریش-مجارستانی در خدمت در طول جنگ جهانی
اول می پردازد.
Despite imperial politics, a modern Austro-Hungarian battleship
fleet was built and contested Italian dominance of the Adriatic
and the Mediterranean through a series of daring naval raids
that netted greater success than anything the German High Seas
Fleet accomplished in the North Sea.
The nineteenth century saw the assertion of Habsburg sea power
over the Adriatic from the Austrian inheritance of the Venetian
fleet in 1797 to Rear Admiral Wilhelm von Tegetthoff's stunning
victory over a superior Italian force at the Battle of Lissa in
1866 to the gradual creation of a modern battle fleet beginning
in the 1890s. Austria-Hungary did not have an overseas empire;
its empire lay within its own boundaries and the primary
purpose of its navy until the beginning of the twentieth
century was the defense of its coastline. As its merchant
marine dramatically grew in the late nineteenth century,
Austro-Hungarian admirals believed that the navy should take a
more proactive policy of defense, defending not only the
coastline but the greater Adriatic and even the Mediterranean
waters which the empire's merchant ships plied. The 1890s saw
the beginning of a series of naval building programs that would
create a well-balanced modern fleet. Cruisers were constructed
for the protection of overseas trade and for "showing the flag"
but the decisive projection of Austria-Hungary's commitment to
control the Adriatic was the construction of a force of modern
battleships. Compared to the British, French, Germans, and even
Italians, the Austro-Hungarians were relative latecomers to the
design and construction of battleships. Austro-Hungarian naval
policy tended to be reactionary rather than proactive; its
admirals closely followed Italian naval developments and sought
appropriate countermeasures even though the two nations were
tenuously bound together by the Triple Alliance pact of 1882.
Despite the naval arms race throughout Europe at the time, the
navy had difficulty obtaining funds for new ships as the
Hungarian government was reluctant to fund a fleet that
principally served the maritime interests of the ethnically
German portion of the empire. The difficulties experienced in
battleship funding and construction mirrored the political
difficulties and ethnic rivalries within the empire.
Nevertheless by August of 1914, the Austro-Hungarian fleet had
a force of nine battleships, three pre-dreadnoughts, and one
dreadnought (three more in the final stages of construction).
This book will survey the five classes of Austro-Hungarian
battleships in service during the First World War.
COVER......Page 1
TITLE PAGE......Page 2
CONTENTS......Page 3
INTRODUCTION......Page 4
MONARCH CLASS......Page 5
HABSBURG CLASS......Page 9
ERZHERZOG KARL CLASS......Page 13
RADETZKY CLASS......Page 17
TEGETTHOFF CLASS......Page 21
AUSTRO-HUNGARIAN BATTLESHIP ACTIONS IN WORLD WAR I......Page 28
BIBLIOGRAPHY......Page 47
INDEX......Page 48
IMPRINT......Page 50