Austin on Locutionary and Illocutionary Acts

دسته بندی: زبانشناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Searle John R.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 21 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 29,000

بررسی فلسفی، جلد. 77، شماره 4 (اکتبر 1968)، 405-424. 20 صفحه. Ниже начало статьи. در تلاش برای کاوش در مفهوم آستین از یک کنش غیرکلامی، من تصور متناظر خود از فعل واژگانی را بسیار بی فایده دانسته و مجبور شده اند تمایز کاملاً متفاوتی را بین افعال غیرکلامی و افعال گزاره ای اتخاذ کنند. من فکر می کنم این تفاوت بیش از یک موضوع ترجیحی طبقه بندی است و شامل مسائل فلسفی مهمی می شود - مسائلی مانند همانطور که ماهیت گزاره ها، نحوه ارتباط صدق و کذب با گزاره ها، و نحوه معنای جملات به معنای سخنرانان هنگام بیان جمله ها مربوط می شود. در این مقاله می‌خواهم دلایل خود را برای رد تمایز آستین و برای معرفی برخی تمایزات دیگر توضیح دهم و در این کار نشان دهم که چگونه این سؤالات بر برخی از مسائل فلسفی بزرگ‌تر تأثیر می‌گذارند. موضوع اصلی کتاب آستین چگونه کارها را با کلمات انجام دهیم، جایگزینی تمایز اصلی بین کنش‌های اجرایی و قیودی با یک نظریه کلی درباره کنش‌های گفتاری است. تمایز اولیه (نظریه خاص) قرار بود تمایز بین اقوالی باشد که بیان یا توصیف هستند و اقوالی که اعمال هستند، مانند وعده، عذرخواهی، شرط بندی یا هشدار. قرار است بین اقوال اقوال و اقوال عملی تمایز قائل شود. آستین به تفصیل نشان می‌دهد که چگونه تلاش‌ها برای دقیق کردن تمایز در این خطوط تنها نشان می‌دهد که این تمایز فرو می‌ریزد.

The Philosophical Review, Vol. 77, No. 4 (Oct., 1968), 405-424. 20 pages. Ниже начало статьи. In attempting to explore Austin’s notion of an illocutionary act I have found his corresponding notion of a locutionary act very unhelpful and have been forced to adopt a quite different distinction between illocutionary acts and propositional acts.1 2 I think this difference is more than a matter of taxonomical preference and involves important philosophical issues—issues such as the nature of statements, the way truth and falsehood relate to statements, and the way what sentences mean relates to what speakers mean when they utter sentences. In this paper I want to explain my reasons for rejecting Austin’s distinction and for introducing certain other distinctions, and in so doing to show how these questions bear on some of the larger philosophical issues. The main theme of Austin’s How to Do Things with Words is the replacement of the original distinction between performatives and constatives by a general theory of speech acts. The original distinction (the special theory) was supposed to be a distinction between utterances which are statements or descriptions, and utterances which are acts, such as, for example, promises, apologies, bets, or warnings. It is supposed to be a distinction between utterances which are sayings and utterances which are doings. Austin shows in detail how attempts to make the distinction precise along these lines only show that it collapses.