Austerity and the Public Role of Drama: Performing Lives-in-Common

این کتاب می‌پرسد در صورت وجود، نقش عمومی درام تحت پروژه ریاضت چیست - مرحله تشدید اقتصاد سیاسی لیبرال معاصر. این کتاب فرسایش زندگی عمومی در دموکراسی‌های لیبرال را بررسی می‌کند و اقتصاد توجه فرهنگ کمبود را مورد نقد قرار می‌دهد، که به موجب آن ریاضت زندگی مشترک را به نفع نمایش‌های خودشیفته زندگی در عموم از بین می‌برد. این سازمان برای یک نظم اجتماعی متعهد به شکوفایی انسان و دموکراسی مشورتی، به عنوان وزنه‌ای در برابر اقتصاد سیاسی ریاضت، استدلال می‌کند. این با استفاده از مثال هایی از انگلستان، ایرلند، ایتالیا و ایالات متحده نشان می دهد که نمایشنامه و آکادمی نگرانی های مشترک انسانی را دنبال می کنند. یکی، شکل هنری انتقادی، دیگری، توانمندساز اجتماعی اندیشه انتقادی و ایده های مترقی. نیاز به گفت‌وگو با اشکال نوظهور آگاهی جمعی، شیوه‌ها و نهادهای جدید دموکراتیک، مانیفست عملکرد انتقادی را شکل می‌دهد که دانشگاه‌ها و کارمندان فرهنگی را دعوت می‌کند تا به دیگر بازیگران اجتماعی در تخیل و توانمندسازی زندگی اخلاقی مشترک بپیوندند.




/p>

This book asks what, if any, public role drama might play under Project Austerity – an intensification phase of contemporary liberal political economy. It investigates the erosion of public life in liberal democracies, and critiques the attention economy of deficit culture, by which austerity erodes life-in-common in favour of narcissistic performances of life-in-public. It argues for a social order committed to human flourishing and deliberative democracy, as a counterweight to the political economy of austerity. It demonstrates, using examples from England, Ireland, Italy, and the USA, that drama and the academy pursue shared humane concerns; the one, a critical art form, the other, a social enabler of critical thought and progressive ideas. A need for dialogue with emergent forms of collective consciousness, new democratic practices and institutions, shapes a manifesto for critical performance, which invites universities and cultural workers to join other social actors in imagining and enabling ethical lives-in-common.