Auschwitz: A New History

آشویتس-بیرکناو محل بزرگترین قتل عام در تاریخ بشر است. با این حال داستان آن به طور کامل شناخته نشده است. در آشویتس، لورنس ریس بینش‌های جدیدی از بیش از 100 مصاحبه اصلی با بازماندگان آشویتس و مجرمان نازی که برای اولین بار در پرونده صحبت می‌کنند، آشکار می‌کند. شهادت آنها تصویری از عملکرد درونی اردوگاه را با جزئیات بی‌رقیب ارائه می‌دهد، از تکنیک‌های کشتار جمعی، تا سیاست و شایعه‌سازی که بین نگهبانان و زندانیان می‌چرخید، تا فاحشه‌خانه درون اردوگاه که در آن خطوط بین آن نگهبانان و زندانیان وجود دارد. زندانیان به طرز شگفت آوری مبهم شدند.
ریس تصمیمات راهبردی را بررسی می کند که باعث شد رهبری نازی ها آشویتس را به عنوان مکان اصلی خود برای انقراض یهودیان اروپا "راه حل نهایی" آنها معرفی کند. او نتیجه می گیرد که بسیاری از وحشت هایی که مرتکب شدند در آشویتس نه تنها به دلیل اجتناب ناپذیری ایدئولوژیک، بلکه به عنوان پاسخی «عملی» به جنگی در شرق که برای آلمان بد پیش رفته بود، هدایت شدند. یک عمل گرایی غیراخلاقی وحشتناک مشخصه بسیاری از تصمیماتی است که تعیین کننده آنچه در آشویتس رخ داد. بنابراین داستان اردوگاه تبدیل به یک داستان اخلاقی نیز می‌شود، که در آن نشان داده می‌شود که شر در یک سری گام‌های افزایشی ماهرانه و تقریباً بی‌صدا پیش می‌رود تا جایی که وحشت عظیم کشتار صنعتی در مقیاس صنعتی را ایجاد می‌کند که در اتاق‌های گاز آشویتس انجام شد. .

Auschwitz-Birkenau is the site of the largest mass murder in human history. Yet its story is not fully known. In Auschwitz, Laurence Rees reveals new insights from more than 100 original interviews with Auschwitz survivors and Nazi perpetrators who speak on the record for the first time. Their testimonies provide a portrait of the inner workings of the camp in unrivalled detail—from the techniques of mass murder, to the politics and gossip mill that turned between guards and prisoners, to the on-camp brothel in which the lines between those guards and prisoners became surprisingly blurred.
Rees examines the strategic decisions that led the Nazi leadership to prescribe Auschwitz as its primary site for the extinction of Europe's Jews—their "Final Solution." He concludes that many of the horrors that were perpetrated in Auschwitz were driven not just by ideological inevitability but as a "practical" response to a war in the East that had begun to go wrong for Germany. A terrible immoral pragmatism characterizes many of the decisions that determined what happened at Auschwitz. Thus the story of the camp becomes a morality tale, too, in which evil is shown to proceed in a series of deft, almost noiseless incremental steps until it produces the overwhelming horror of the industrial scale slaughter that was inflicted in the gas chambers of Auschwitz.