دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Isabelle Stengers
سری: Cosmopolitiques 5
ISBN (شابک) : 2707126896, 9782707126894
ناشر: La decouverte
سال نشر: 1997
تعداد صفحات: 155
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب به نام پیکان زمان: چالش Prigogine: مطالعه زبان خارجی و مرجع، آموزش، فرهنگ لغت و اصطلاحنامه زبان خارجی، مرجع
در صورت تبدیل فایل کتاب Au nom de la flèche du temps: Le défi de Prigogine به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب به نام پیکان زمان: چالش Prigogine نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در قرن بیستم، جایی که فیزیک خود را با علم انقلابی بهعنوان یکسان شناخته است، کار پرشور ایلیا پریگوژین یک ناهنجاری منحصر به فرد را تشکیل میدهد. غیرعادی است زیرا از دنیای پدیده های فیزیکی در مقابل قدرت تئوری که توهین آمیز تلقی می شود، طرف می گیرد. اما غیرعادی به دلیل سرسختی طولانی آن در زمانی که سرعت غالب است. دعوا در اوایل دهه شصت آغاز شده بود، در یک کلید کوچک: پریگوژین از همکارانش خواست که تشخیص دهند که "مطمئناً معنای فیزیکی عمیقی در معادله بولتزمن وجود دارد". تز ظاهراً بسیار مشروع: معادله بولتزمن توصیف موفقیت آمیز رفتار غیرتعادلی گازهای رقیق شده را ممکن می سازد. اما تز شمایلشکنی: از آنجایی که رشد آنتروپی تنها به احتمالات اشاره شده است، رفتار غیرتعادلی دیگر نباید اجازه دهد «معنای عمیق» را بدهد. بیان داستان این مبارزه، همانطور که ایزابل استنگرز در این کتاب انجام می دهد، به معنای زیر سوال بردن قوانین اساسی از زاویه پیوند بین نظریه، ارزش و الزام است. در واقع، بدون این پیوند، نه موضع پریگوژین و نه موضع فیزیکدانانی که او به دنبال استدلال های قوی تری علیه آنها خواهد بود، قابل درک نیست. نویسنده نشان میدهد که این پیوند «اختراع» مسائل را ممکن میسازد: پریگوژین وجود دارد که به این ترتیب با قوانین جدید، «قوانین آشوب»، با جبر مطلق قوانین بنیادی فیزیک مخالفت میکند. فیزیک محل سکونت اشتیاق به قانون است، اما روشی که در اینجا دوباره این اشتیاق ابداع میشود، میتواند راههای جدیدی را بگشاید، که برای «بومشناسی شیوهها» حیاتی است. آیا ممکن است که فیزیکدان دیگر خود را به عنوان کسی که کشف شگفت انگیز قوانین طبیعت توسط او انجام می شود معرفی نمی کند؟ آیا میتوان با او ماجراجویی خارقالعاده اختراع شیئی را جشن گرفت که بتواند نحوه توصیف آن را دیکته کند؟
En ce XXe siècle, où la physique s'est identifiée à la science révolutionnaire par excellence, l'œuvre passionnée d'Ilya Prigogine constitue une singulière anomalie. Anormale parce qu'elle prend le parti du monde des phénomènes physiques contre le pouvoir de la théorie, jugé abusif ; mais anormale aussi par sa longue obstination à une époque où la rapidité fait foi. Le combat avait commencé au début des années soixante, sur un mode mineur : Prigogine demandait à ses collègues de reconnaître qu' " il y a certainement une signification physique profonde dans l'équation de Boltzman ". Thèse apparemment bien légitime : l'équation de Boltzmann permet de décrire avec succès le comportement de non-équilibre des gaz dilués. Mais thèse iconoclaste : car, depuis que la croissance de l'entropie a été renvoyée aux seules probabilités, le comportement de non-équilibre n'est plus sensé autoriser la moindre " signification profonde ". Raconter l'histoire de ce combat, comme le fait Isabelle Stengers dans ce livre, revient à interroger les lois fondamentales sous l'angle du lien entre théorie, valeur et obligation. En effet, sans ce lien, ni la position de Prigogine ni celle des physiciens contre qui il va chercher des arguments toujours plus puissants ne sont intelligibles. L'auteur montre que ce lien permet d' " inventer " des problèmes : Il y a Prigogine qui oppose ainsi des lois nouvelles, les " lois du chaos ", au déterminisme absolu des lois fondamentales de la physique. La physique est habitée par la passion de la loi, mais la manière dont cette passion est ici réinventée pourrait ouvrir de nouvelles voies, vitales pour une " écologie des pratiques ". Serait-il possible que le physicien ne se présente plus comme celui par qui s'opère la fascinante découverte des lois de la nature ? Serait-il possible de célébrer avec lui l'extraordinaire aventure que constitue l'invention d'un objet capable de dicter la manière dont il doit être décrit ?