دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: István Mészáros
سری:
ISBN (شابک) : 9788575591598
ناشر: Boitempo
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 108
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Atualidade histórica da ofensiva socialista: uma alternativa radical ao sistema parlamentar به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب واقعیت تاریخی تهاجم سوسیالیستی: جایگزینی رادیکال برای سیستم پارلمانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
"در واقعیت تاریخی حمله سوسیالیستی - جایگزینی رادیکال برای سیستم پارلمانی، ایستوان مزاروس، مارکسیست مجارستانی، تقابل با "مشکلات جدی "سیاست دموکراتیک" ما را به عنوان راهی برای پاسخ به این سوال پیشنهاد می کند: چه چیزی به طور غیرقابل جبرانی اشتباه است. مزاروس با فرار از توضیحات ساده انگارانه ای که به «خیانت» در زمان روی کار آمدن اشاره می کند، به نیاز به نقد عمیق این مفهوم اشاره می کند که مناقشه درون نظام پارلمانی را این گونه می بیند. سناریویی برای ایجاد تحولات اجتماعی به گفته وی، گفتمان سیاسی سنتی، نظام پارلمانی را به عنوان «مرکز مرجع ضروری برای همه تغییرات مشروع» اعلام میکند و هر انتقادی را که حکایت از تغییرات جزئی در عملکرد آن داشته باشد، تابو میداند. نویسنده کتاب Para Além do Capital پیشنهاد میکند که جایگزین ضروری برای این سیستم با «مسئله مشارکت واقعی» که توسط او در قالب «خودمدیریت کاملاً خودمختار جامعه توسط تولیدکنندگان آزادانه در همه حوزهها تعریف شده است» مرتبط است. فراتر از میانجیگری های محدود دولت سیاسی مدرن». مزاروس از نیاز به ایجاد یک آلترناتیو پایدار استراتژیک برای سیستم پارلمانی دفاع می کند که جنبش سوسیالیستی را از "تنه مجلس بورژوایی" رها کند. در لحظه تضاد بزرگ بین وعدههای گذشته و شرایط واقعی موجود، آنچه در خطر است «پژمردگی دولت» است، زیرا سرمایه علیرغم تسلط بر پارلمان، «نیروی برتر فرا پارلمانی» است. بنابراین، فیلسوف ساخت آلترناتیوها را از طریق جستجو برای «بازسازی رادیکال قابل دوام تاریخی از وحدت ناگسستنی حوزههای تولید مثل مادی و سیاسی» هدایت میکند. برای دگرگونی شیوه تصمیم گیری در جامعه ما، لازم است «چالش را به خود سرمایه به عنوان کنترل کننده عمومی بازتولید متابولیک-اجتماعی تغییر دهیم»، که برای او «با سرنگونی سیاسی ساده سرمایه دار غیرقابل تصور است». دولت، چه رسد به پیروزی بر نیروهای استثمارگر در چارچوب معینی از قوانین پارلمانی». این راه اندازی بر اساس اثر «واقعیت تاریخی تهاجمی سوسیالیستی: جایگزین برای پارلمانتاریسم» (لندرس، بوک مارکز، 2010)، متشکل از فصل 18 کتاب Para Além do Capital (São Paulo, Boitempo, 2002)، به اضافه یک مقدمه ویژه تهیه شده است. توسط نویسنده برای ویرایش جدید. گزیده ای از اثر ظهور طبقهی کارگر در صحنهی تاریخی تنها یک افزودهی ناخوشایند برای نظام پارلمانی بود، که مدتها قبل از اینکه اولین نیروهای سازمانیافته جنبش کارگری تلاش کنند منافع حیاتی طبقهشان را در انظار عمومی نشان دهند، تشکیل شده بود. از منظر سرمایه، واکنش فوری به این «مزاحمت» ناخوشایند اما فزاینده، طرد و طرد گروههای سیاسی کارگری بود. با این حال، بعدها، یک ایده بسیار سازگارتر توسط شخصیتهای سیاسی چابکتر سرمایه ایجاد شد: به نوعی رام کردن نیروهای کار. ابتدا به شکل حمایت پارلمانی پدرانه از برخی مطالبات طبقه کارگر توسط احزاب سیاسی نسبتاً مترقی بورژوایی، و بعداً پذیرش مشروعیت احزاب طبقه کارگر در خود پارلمان، البته به صورت کاملاً محدود، به خود گرفت. ، آنها را ملزم به انطباق با "قواعد دموکراتیک بازی پارلمانی" می کند. این امر ناگزیر برای احزاب کارگری تنها به معنای "رضایت آزاد" برای تطبیق مؤثر خود بود، حتی اگر آنها بتوانند برای مدت طولانی این توهم را حفظ کنند که با گذشت زمان می توانند وضعیت را با اقدام پارلمانی به طور اساسی اصلاح کنند. به صلاحدید خود. بنابراین، نیروی کار برون پارلمانی اصلی و بالقوه جایگزین، در سازمان پارلمانی، برای همیشه در محرومیت قرار گرفت. در حالی که این مسیر توسعه را میتوان با ضعفهای آشکار کار سازمانیافته در روزهای ابتدایی آن توضیح داد، استدلال و توجیه آنچه که واقعاً اتفاق افتاده است، در شرایط کنونی، تنها یک استدلال دیگر به نفع گرههای کور اجتماعی پارلمانی است. دموکراسی زیرا آلترناتیو رادیکال قدرت بخشیدن به طبقه کارگر برای سازماندهی و ادعای خود در خارج از پارلمان - برخلاف استراتژی شکستطلبانهای که طی دههها برای از دست دادن کامل حقوق طبقه کارگر به نام "به دست آوردن قدرت" دنبال شده است - نمیتواند چنین باشد. به راحتی رها می شود، گویی یک جایگزین واقعاً رادیکال پیشینی غیرممکن است.» — https://www.boitempoeditorial.com.br/produto/atualidade-historica-da-ofensiva-socialista-217
"Em Atualidade histórica da ofensiva socialista – uma alternativa radical ao sistema parlamentar, o marxista húngaro István Mészáros propõe um enfrentamento aos 'graves problemas de nossa ‘política democrática’' como forma de responder à indagação: o que continua irremediavelmente errado no que se refere às genuínas expectativas socialistas? Fugindo de explicações simplistas que apontam 'traições' no momento da chegada ao poder, Mészáros aponta para a necessidade de uma crítica profunda da concepção que vê na disputa dentro do sistema parlamentar um cenário de construção de transformações sociais. Segundo ele, o discurso político tradicional proclama o sistema parlamentar como 'o centro de referência necessário de toda mudança legítima', tratando como tabu qualquer crítica que sugira algo além de pequenas mudanças em seu funcionamento. O autor de Para além do capital propõe que a alternativa necessária a esse sistema estaria ligada à 'questão da verdadeira participação', definida por ele nos termos de 'autogestão plenamente autônoma da sociedade pelos produtores livremente associados em todos os domínios, muito além das restritas mediações do Estado político moderno'. Mészáros defende a necessidade da criação de uma alternativa estrategicamente sustentável ao sistema parlamentar que liberte o movimento socialista da “camisa de força do parlamento burguês”. Num momento de grande contraste entre as promessas do passado e as condições realmente existentes, o que está em jogo é o 'fenecimento do Estado', uma vez que, apesar de dominar o parlamento, o capital é uma força 'extraparlamentar por excelência'. Assim, o filósofo pauta a construção de alternativas pela busca da 'reconstituição radical historicamente viável da unidade indissolúvel das esferas reprodutiva material e política'. Para se transformar a forma como são tomadas as decisões em nossa sociedade, é necessário 'mudar radicalmente o desafio ao próprio capital como o controlador geral da reprodução sociometabólica', o que para ele é inconcebível 'pela simples derrubada política do Estado capitalista, muito menos pela vitória sobre as forças de exploração no âmbito de determinada estrutura de legislação parlamentar'. Esse lançamento tem por base a obra Historical actuality of the socialist offensive: alternative to parliamentarism (Londres, Bookmarks, 2010), composta pelo capítulo 18 do livro Para além do capital (São Paulo, Boitempo, 2002), acrescido de uma introdução especialmente preparada pelo autor para a nova edição. Trecho da obra O surgimento da classe operária na cena histórica foi apenas um acréscimo inconveniente ao sistema parlamentar, constituído bem antes de as primeiras forças organizadas do movimento operário tentarem manifestar em público os interesses vitais de sua classe. Do ponto de vista do capital, a resposta imediata a esse inconveniente mas crescente 'incômodo' foi a rejeição e a exclusão dos grupos políticos operários. Mais tarde, entretanto, uma ideia muito mais adaptável foi instituída pelas personificações políticas mais ágeis do capital: domesticar de algum modo as forças do trabalho. Ela assumiu de início a forma do patrocínio parlamentar paternalista de algumas demandas da classe trabalhadora por partidos políticos burgueses relativamente progressistas e, mais tarde, a da aceitação da legitimidade dos partidos da classe trabalhadora no próprio Parlamento, embora, é claro, de uma maneira estritamente circunscrita, obrigando-os a se conformar às 'regras democráticas do jogo parlamentar'. Inevitavelmente, isso significou para os partidos operários apenas o “consentimento livre” da sua efetiva acomodação, mesmo que pudessem manter por um longo período a ilusão de que com o passar do tempo eles seriam capazes de corrigir radicalmente a situação pela ação parlamentar a seu próprio favor. Assim a força extraparlamentar original e potencialmente alternativa do trabalho transformou-se, na organização parlamentar, permanentemente desfavorecida. Embora esse curso de desenvolvimento pudesse ser explicado pelas fraquezas óbvias do trabalho organizado em seu início, argumentar e justificar desse modo o que havia realmente acontecido, nas atuais circunstâncias, é apenas mais um argumento a favor do beco sem saída da social-democracia parlamentar. Pois a alternativa radical de fortalecimento da classe trabalhadora para se organizar e se afirmar fora do Parlamento – por oposição à estratégia derrotista seguida ao longo de muitas décadas até a perda completa de direitos da classe trabalhadora em nome do 'ganhar força' – não pode ser abandonada tão facilmente, como se uma alternativa de fato radical fosse a priori uma impossibilidade." — https://www.boitempoeditorial.com.br/produto/atualidade-historica-da-ofensiva-socialista-217