Attlee: A Life in Politics

کلمنت آتل - مردی که دولت رفاه را ایجاد کرد و بخش‌های وسیعی از امپراتوری بریتانیا، از جمله هند را استعمار زدایی کرد - توسط بسیاری به عنوان بزرگترین نخست‌وزیر بریتانیا در قرن بیستم تحسین شده است. با این حال، به نوعی آتلی مرد گریزان و کمی شناخته شده باقی می ماند. چگونه یک مرد میانه رو و متواضع این همه تغییرات پایدار ایجاد کرد؟ رازهای سبک رهبری او چیست؟ و چگونه ویژگی های شخصی او باعث موفقیت های چشمگیر و شکست های ظاهری او می شود؟

وقتی آتل در ژوئیه 1945 نخست وزیر شد، او رهبر یک حزب کارگر بود که یک پیروزی قاطع به دست آورده بود. به نظر می‌رسید که آتلی با تقریباً 50 درصد آرای مردمی، به سکویی دست یافته بود که حزب کارگر بر سیاست بریتانیا پس از جنگ تسلط یابد. با این حال، تنها 6 سال و 3 ماه پس از پیروزی 1945، و علیرغم همه دولت های آتلی که به نظر می رسید به موفقیت رسیده بودند، حزب کارگر از قدرت خارج شد و برای 13 سال دیگر به مخالفت محکوم شد. این یکی از پارادوکس‌های بزرگ تاریخ بریتانیا در قرن بیستم را نشان می‌دهد: چگونه دولت آتلی به این همه دست یافت، اما به سرعت قدرت را از دست داد. اما شاید بزرگترین پارادوکس خود آتلی بود.

در آگهی ترحیم اتلی در تایمز در سال 1967 بیان شد که "بسیاری از کارهایی که او انجام داد به یاد ماندنی بود، بسیار اندک آن چیزی که او گفت". اسطوره هایی که پیرامون این شخصیت کلیدی زندگی سیاسی بریتانیا به وجود آمده را بررسی می کند و تصویر واضحی از این مرد و سیاست او ارائه می دهد.

Clement Attlee -- the man who created the welfare state and decolonized vast swathes of the British Empire, including India -- has been acclaimed by many as Britains's greatest twentieth-century Prime Minister. Yet somehow Attlee the man remains elusive and little known. How did such a moderate, modest man bring about so many enduring changes? What are the secrets of his leadership style? And how do his personal attributes account for both his spectacular successes and his apparent failures?

When Attlee became Prime Minister in July 1945 he was the leader of a Labour party that had won a landslide victory. With almost 50% of the popular vote, Attlee seemed to have achieved the platform for Labour to dominate post-war British politics. Yet just 6 years and 3 months after the 1945 victory, and despite all Attlee's governments had appeared to achieve, Labour was out of office, condemned to opposition for a further 13 years. This presents one of the great paradoxes of twentieth-century British history: how Attlee’s government achieved so much, but lost power so quickly. But perhaps the greatest paradox was Attlee himself. 

Attlee's obituary in The Times in 1967 stated that "much of what he did was memorable; very little that he said." This new biography, based on extensive research into Attlee's papers and first-hand interviews, examines the myths that have arisen around this key figure of British political life and provides a vivid portrait of the man and his politics.