Atlas of Brain Mapping: Topographic Mapping of EEG and Evoked Potentials

از زمان کشف آن در سال 1929 توسط هانس برگر تا اواخر دهه 1960، زمانی که پتانسیل های برانگیخته حسی بینایی و شنوایی پوشش داده شد و رایج شد، EEG مهمترین روش معاینه فیزیولوژی عصبی بود. با ظهور فناوری رایانه در دهه 1980، ترسیم میدان های بالقوه EEG بر روی مدل های پوست سر امکان پذیر شد. این نمودار از اطلاعات به عنوان تصاویر عصبی از تکنیک‌های ساختاری و عملکردی Cf، MRI، PET و SPECf پیروی می‌کرد. موفقیت این روش، که در اوایل دهه 1980 آغاز شد، منجر به این شد که نقشه برداری مغزی EEG و EP به طور فزاینده ای برای اهداف تشخیصی در نورولوژی، روانپزشکی و روانپزشکی استفاده شود. پیشگامان این روش به آن ایمان داشتند و به موفقیت آن متعهد بودند. با این حال، بسیاری از سنت‌گرایان احساس می‌کردند که این روش هیچ اطلاعات جدیدی ارائه نمی‌دهد و بنابراین با شک و تردید به این روش می‌نگریستند. برخی نقشه‌های رنگی و تکنیک نقشه‌برداری را گمراه‌کننده می‌دانستند که منجر به درگیری غیرضروری بین نقشه‌برداران و مخالفان کروموفوبیک آنها شد. احساسات آنقدر بالا رفته است که برخی از نهادهای حرفه ای به طور موجه دستورالعمل هایی را اتخاذ کرده و در مورد استفاده نادرست از این روش هشدار داده اند.

From its discovery in 1929 by Hans Berger until the late 1960s, when sensory visual and auditory evoked potentials were dis­ covered and became popular, the EEG was the most important method of neurophysiological examination. W-ith the advent of computer technology in the 1980s, it became possible to plot the potential fields of the EEG onto models of the scalp. This plot­ ting of information as neuroimages followed the structural and functional techniques of Cf, MRI, PET and SPECf. The success of this method, which began in the early 1980s, has led to the brain mapping of EEGs and EPs being increasingly used for di­ agnosistic purposes in neurology, psychiatry and psychopharma­ cology. The pioneers of this method believed in it and were commit­ ted to its success. However, many traditionalists felt that it gave no new information and so regarded the method with scepticism. Some found both the coloured maps and the mapping technique misleading, which led to unnecessary conflict between mappers and their chromophobic oponents. Emotions have run so high that some professional bodies have justifiably adopted guidelines and warned of the misuse of the method.