Athenian Democracy in the Age of Demosthenes

این تاریخچه دموکراسی آتن دوره 403-322 قبل از میلاد را در بر می گیرد و به ویژه بر سی سال سرنوشت ساز اخیر که مصادف با زندگی سیاسی دموستنس بود و با خودکشی او در سال 322 پایان یافت، تمرکز دارد. سیستم و به عنوان یک ایدئولوژی. در توصیف اولی، بین سه ارگان اصلی تصمیم‌گیری (مجلس، قانون‌گذاران و دادگاه‌های مردمی) و قضات که مسئول تهیه دستور کار برای قوه مقننه و همچنین اجرای تصمیمات آن بودند، تمایز قائل می‌شود. در بحث از ایدئولوژی دموکراتیک آتن، کتاب همچنین تمایز مهمی را بین آرمان‌هایی که خود دمکرات‌ها دارند و آرمان‌هایی که منتقدان دموکراسی به آنها نسبت داده‌اند، قائل می‌شود. آتنی ها آزادی را هم به عنوان توانایی مشارکت در فرآیند تصمیم گیری و هم به عنوان امتیاز زندگی بدون ظلم و ستم از سوی دولت یا سایر شهروندان می دانستند. برابری به عنوان برابری طبیعت تلقی نمی شد، بلکه به عنوان یکی از فرصت ها در نظر گرفته می شد.

This history of Athenian democracy covers the period 403-322 BC, and focuses in particular on the crucial last thirty years which coincided with the political career of Demosthenes and ended with his suicide in 322. It examines Athenian democracy both as a political system and as an ideology. In describing the former it distinguishes between the three major decision-making organs (the Assembly,the Legislators and the People's Courts) and the magistrates who were responsible for preparing the agenda for the legislature and also for carrying its decisions into effect. In discussing Athenian democratic ideology, the book also makes the important distinction between the ideals held by the democrats themselves and those imputed to them by the critics of democracy. The Athenians conceived of liberty both as the ability to participate in the decision-making process, and as the privilege to live without oppression from state or other citizens. Equality was not considered as an equality of nature, but as one of opportunity.