Atheist Delusions: The Christian Revolution and Its Fashionable Enemies

در حال حاضر شیک پوشی از عبادت نیست. پرشورترین مخالفان دین- کریستوفر هیچنز، ریچارد داوکینز، دانیل دنت، سام هریس، و دیگران- ناشران را دارند که مشتاقانه برای معرفی انواع تقبیحات خود از دین، توحید، مسیحیت و کاتولیک رومی رقابت می کنند. اما بحث‌های ضد دینی معاصر نه تنها بر سردرگمی‌های مفهومی عمیق، بلکه بر ساده‌سازی‌های آسان تاریخ یا حتی ناآگاهی آشکار تاریخی استوار است: دیوید بنتلی هارت نیز در این تصحیح جسورانه تحریف‌ها می‌گوید. هارت، یکی از درخشان‌ترین محققان دین در عصر ما، پادزهری قدرتمند برای تقریر نادرست آتئیست‌های جدید از گذشته مسیحی ارائه می‌کند و حقیقت را در مورد رادیکال‌ترین انقلاب تاریخ غرب در کانون توجه قرار می‌دهد.

هارت بیان می کند که چگونه مسیحیت جهان باستان را به روش هایی که ممکن است فراموش کرده ایم تغییر دهد: رهایی از جبرگرایی، اعطای بزرگ کرامت انسان ها، واژگون کردن ظالمانه ترین جنبه های جامعه بت پرستان، و برتری دادن صدقه بر همه فضایل. او سپس استدلال می‌کند که آنچه ما «عصر عقل» می‌نامیم در واقع آغازی برای کسوف اقتدار عقل به عنوان یک ارزش فرهنگی بود. هارت کتاب را در زمان حال می بندد و پیامدهای شوم افول مسیحیت را در فرهنگی که بر اساس ارزش های اخلاقی و معنوی آن بنا شده است، ترسیم می کند.

Currently it is fashionable to be devoutly undevout. Religion’s most passionate antagonists—Christopher Hitchens, Richard Dawkins, Daniel Dennett, Sam Harris, and others—have publishers competing eagerly to market their various denunciations of religion, monotheism, Christianity, and Roman Catholicism. But contemporary antireligious polemics are based not only upon profound conceptual confusions but upon facile simplifications of history or even outright historical ignorance: so contends David Bentley Hart in this bold correction of the distortions. One of the most brilliant scholars of religion of our time, Hart provides a powerful antidote to the New Atheists’ misrepresentations of the Christian past, bringing into focus the truth about the most radical revolution in Western history.

Hart outlines how Christianity transformed the ancient world in ways we may have forgotten: bringing liberation from fatalism, conferring great dignity on human beings, subverting the cruelest aspects of pagan society, and elevating charity above all virtues. He then argues that what we term the “Age of Reason” was in fact the beginning of the eclipse of reason’s authority as a cultural value. Hart closes the book in the present, delineating the ominous consequences of the decline of Christendom in a culture that is built upon its moral and spiritual values.