Atari Age

با انتشار Magnavox Odyssey و Pong در سال 1972، بازی‌های ویدیویی، چه در پاساژها و میخانه‌ها و چه در اتاق‌های استراحت خانوادگی، مانند تلویزیون به بخشی از فرهنگ عمومی تبدیل شدند. در واقع، بازی‌های ویدیویی گاهی اوقات به عنوان یک پیشرفت در تلویزیون دیده می‌شوند، زیرا به جای انفعال، مشارکت را تحریک می‌کنند. این \"ماشین های پین بال دزد عصر فضا\" به بازی های سکه ای ظاهری پیشرفته و قابل احترام می بخشید. در عصر آتاری، مایکل نیومن ظهور بازی‌های ویدئویی در آمریکا را از بازی‌های توپ و دست و پا گرفته تا آثاری مانند مهاجمان فضایی و پک من ترسیم می‌کند. >، رابطه آنها را با دیگر سرگرمی‌ها و فناوری‌ها توصیف می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه با طبقه متوسط، جوانان و مردانگی شناخته می‌شوند. نیومن نشان می‌دهد که \"رسانه‌های جدید\" بازی‌های ویدیویی به روش‌های مختلف و حتی متناقض درک می‌شوند. آنها سرگرمی خانوادگی بودند (اما عمدتاً برای پسران)، بهتر از تلویزیون (اما احتمالاً مضر) و آموزشی (اما هدر دادن رایانه ...

Beginning with the release of the Magnavox Odyssey and Pong in 1972, video games, whether played in arcades and taverns or in family rec rooms, became part of popular culture, like television. In fact, video games were sometimes seen as an improvement on television because they spurred participation rather than passivity. These "space-age pinball machines" gave coin-operated games a high-tech and more respectable profile. In Atari Age, Michael Newman charts the emergence of video games in America from ball-and-paddle games to hits like Space Invaders and Pac-Man, describing their relationship to other amusements and technologies and showing how they came to be identified with the middle class, youth, and masculinity.Newman shows that the "new media" of video games were understood in varied, even contradictory ways. They were family fun (but mainly for boys), better than television (but possibly harmful), and educational (but a waste of computer...