At Home on the Street: People, Poverty, and a Hidden Culture of Homelessness

جیسون واسرمن و جفری کلر در بررسی قانع‌کننده‌شان از معنای واقعی در خانه بودن در خیابان، استدلال می‌کنند که برنامه‌ها و سیاست‌هایی که افراد بی‌خانمان را مورد خطاب قرار می‌دهند اغلب تنها به بیگانگی آنها کمک می‌کنند. واسرمن و کلر واقعیت های پیچیده بی خانمانی را بررسی می کنند تا تصویری واضح از افراد – نه موارد یا آسیب شناسی – که در خیابان زندگی می کنند و از استراتژی های آنها برای بقای روزانه ترسیم کنند. نویسندگان با کاوش در فضاهای خصوصی که بی‌خانمان‌ها برای خود ایجاد می‌کنند، و همچنین آداب و رسوم اجتماعی غالبشان، توضیح می‌دهند که چگونه سیاست‌ها و برنامه‌های با نیت خوب اغلب تنها شکاف بین جامعه فقیر و جریان اصلی را افزایش می‌دهند. نتیجه نگاهی بی‌پرده به فرهنگ بی‌خانمانی طولانی‌مدت و رویکردی تازه برای دستیابی به این جمعیت در حال ظهور است.

In their compelling examination of what it means to be truly at home on the street, Jason Wasserman and Jeffrey Clair argue that programs and policies addressing homeless people too often serve only to alienate them. Wasserman and Clair delve into the complex realities of homelessness to paint a vivid picture of individuals—not cases or pathologies—living on the street and of their strategies for daily survival. By exploring the private spaces that those who are homeless create for themselves, as well as their prevailing social mores, the authors explain how well-intentioned policies and programs often only widen the gap between the indigent and mainstream society. The result is an unvarnished look at the culture of long-term homelessness and a fresh approach to reaching this resurgent population.