At Astatine

آستاتین - علاوه بر رادون و فرانسیم - تنها عنصر رادیویی طبیعی است که فقط ایزوتوپ‌های کوتاه‌مدت دارد، بنابراین آزمایش‌هایی با . . مقادیر قابل وزن‌سازی عنصر. این نشان می‌دهد که تمام داده‌های موجود در مورد فیزیک و شیمی این عنصر 12 16 بر اساس آزمایش‌های مقیاس ردیاب با 10 تا 10 گرم است - و این نیز در آینده تغییر نخواهد کرد زیرا دیگر تغییر نخواهد کرد. ایزوتوپ‌های زنده‌ای که هنوز شناخته شده‌اند، قابل انتظار هستند. با توجه به این واقعیت که تنها ایزوتوپ At که در سری فروپاشی طبیعی رخ می‌دهد، 219At، ناشی از 0.005% انشعاب a از 223Fr است که خود توسط تنها 1 تولید می‌شود. 38% انشعاب 227 Ac - یکی از اعضای سری 235U - هیچ شانسی برای بازیابی مقادیر قابل توجهی از 219At از منابع طبیعی برای تحقیقات علمی در At وجود ندارد. بنابراین همه مطالعات با ایزوتوپ های 209At تا 211At انجام می شود. دارای نیمه عمر در منطقه چند ساعته است و با تابش بیسموت با ذرات a از طریق واکنش های (a,xn) یا با تابش پروتون عناصر سنگین از طریق واکنش های پوسته شدن به دست می آید. بیشترین ایزوتوپ مورد استفاده 7. 22 h 211At است. جداسازی سریع ایزوتوپ‌های At به‌دست‌آمده، روش چندان دشواری نیست و یا با تکنیک‌های جذب - رسوب مرطوب انجام می‌شود یا با استفاده از فراریت بالای آن از طریق دفع در هوا انجام می‌شود.

Astatine is - besides radon and francium - the only natural radioelement which only has short-Lived isotopes, thereby excluding experiments with . . weighable" amounts of the element. This implies that all available data on physics and chemistry of this element are 12 16 based on experiments on the tracer scale with 10- to 10- g - and this will also not change in future because no longer-Lived isotopes as yet known are to be expected. Due to the fact that the only isotope of At occurring in the natural decay series, 219At, results from the 0. 005% a-branching of 223Fr which itself is produced by the only 1. 38% a-branching of 227 Ac - a member of the 235U series - there is no chance to recover substantial amounts of 219At from natural sources for sCientific research of At. All studies, therefore, are being done with the isotopes 209At to 211At having half-lives in the few hours region and being obtained by irradiation of bismuth with a-particles via (a,xn) reactions or by proton irradiation of heavy elements via spallation reactions. The mostly used isotope is 7. 22 h 211At. The fast separation of the obtained At isotopes is no very difficult procedure and is either being done by wet adsorption-precipitation techniques or making use of its high volatility by destilling in air.