Assessment of Urinary Sediment by Electron Microscopy: Applications in Renal Disease

Anil K. Mandai، M.D.، یکی از پیشگامان استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری در مطالعه رسوبات ادراری است. در این کتاب، او تلاش‌های گسترده‌اش را برای گره زدن تجربیات بالینی گسترده‌اش به تحقیقات بنیادی ظریف خود با میکروسکوپ الکترونی مرور می‌کند. تصاویر جامع هستند و همبستگی های بالینی به خوبی در جداول و متن مشخص شده است. ممکن است برخی از خوانندگان را شگفت زده کند که کتابی برای همکاران و متخصصان بالینی نفرول در مورد استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری در مطالعه ادرار نوشته شده است. برخی ممکن است این را به عنوان یک ابزار تحقیقاتی پیچیده در نظر بگیرند. با این حال من تلاش را تحسین می کنم. بسیاری از اکتشافات و پیشرفت‌ها در علوم پایه مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، زیرا پزشکان از ابزارهای موجود آگاه نیستند یا دستورالعمل‌های کمی در مورد استفاده از آنها دارند. شاید به همین دلیل است که بسیاری از آزمایش‌ها آمده و رفته‌اند، بی‌فایده بوده و حذف شده‌اند، یا به سادگی پس از قضاوت بسیار پیچیده رها شده‌اند - برخی به این دلیل که چنین بودند، برخی دیگر به این دلیل که هرگز به درستی اعمال و تفسیر نشده‌اند. به نظر می رسد که کل زمینه تحقیقات از پزشکی بالینی جلوتر و دورتر می شود. بنابراین، تلاشی مانند این، که به سرعت و به وضوح سعی می کند یک تکنیک پیشرفته معاینه تحقیقاتی را وارد پزشکی بالینی کند، قابل تحسین و حمایت است.

Anil K. Mandai, M.D., is one of the trailblazers in the use of the transmission electron microscope in the study of the urinary sediment. In this book, he reviews his extensive efforts to tie his vast clinical expe­ rience to his elegant basic research with the electron microscope. The pictures are comprehensive, and the clinical correlates are nicely outlined in tables and text. It may astonish some readers that a book for fellows and clinical nephrol­ ogists has been written on the use of the transmission electron microscope in the study of urine. Some may view this as a sophisticated research instrument. I, however, applaud the effort. So many discoveries and advances in basic science lie unutilized because clinicians are not aware of the tools available or have little instruction in their use. Maybe that is the reason why so many tests have come and gone, have been found useless and dropped, or have simply been abandoned after being judged too complicated-some because they were, others because they were never applied and interpreted properly. The whole field of research seems to be pulling ahead and away from clinical medicine. Therefore, an effort like this one, which rapidly and clearly tries to introduce an advanced research examination technique into clinical medicine, is worthy of admiration and sup­ port.