Aspekte der Arzneitherapie bei Intensivpatienten

بیماران شدید با نارسایی عملکردهای حیاتی تهدید می‌شوند و علاوه بر درمان فنی، نیاز به درمان شدید پزشکی دارند. فعل و انفعالاتی که در نتیجه استفاده از داروهای تهاجمی و با دوز بالا رخ می دهد، یعنی آنتاگونیسم، هم افزایی، القای متقابل یا مهار متابولیسم، تأثیر متقابل بر اتصال و دفع پروتئین، به اندازه کافی شناخته نشده است. با این حال، بدون در نظر گرفتن این جنبه ها، درمان موثر تصویر بالینی در پزشکی مراقبت های ویژه امکان پذیر نیست. شرح جامعی از این مشکل درمان مراقبت های ویژه مدرن تا کنون وجود نداشت. در این کتاب، پزشکان مراقبت‌های ویژه و فارماکولوژیست‌های بالینی در مقاله‌های خود ویژگی‌های مرتبط با اندام، اما همچنین مربوط به دارو را در بیمارانی که تحت درمان مراقبت‌های ویژه قرار دارند، ارائه می‌کنند.

Intensivpatienten sind durch das Versagen von Vitalfunktionen bedroht und benötigen neben einer apparativen auch eine intensive medikamentöse Behandlung. Die durch die Anwendung eingreifender und hochdosierter Arzneimittel auftretenden Interaktionen, also Antagonismus, Synergismus, gegenseitige Induktion oder Hemmung des Metabolismus, wechselseitige Beeinflussung der Eiweißbindung und der Ausscheidung, sind nicht ausreichend bekannt. Ohne Berücksichtigung dieser Aspekte ist jedoch eine effektive Therapie des intensivmedizinischen Krankheitsbildes nicht möglich. Eine zusammenfassende Darstellung dieser Problematik der modernen Intensivtherapie existierte bisher nicht. In diesem Buch stellen Intensivmediziner und klinische Pharmakologen in ihren Beiträgen die organbezogenen, aber auch arzneimittelbedingten Besonderheiten bei Patienten, die einer Intensivtherapie unterliegen, dar.