دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Michael Talbot (Editor)
سری:
ISBN (شابک) : 0754657949, 9780754657941
ناشر: Routledge
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 452
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 14 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب جنبه های کانتاتای سکولار در اواخر باروک ایتالیا: تاریخ و نقد، موسیقی، هنر و عکاسی، صدا، ساز، موسیقی، هنر و عکاسی، اپرا، کتاب ترانه، ژانرهای موسیقی، موسیقی، هنر و عکاسی، موسیقی، هنرهای نمایشی، علوم انسانی، کتاب های درسی جدید، مستعمل و اجاره ای، کتاب های درسی ویژه،
در صورت تبدیل فایل کتاب Aspects of the Secular Cantata in Late Baroque Italy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنبه های کانتاتای سکولار در اواخر باروک ایتالیا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
همانطور که حجم روزافزون ضبطها، نسخهها و اجراهای رپرتوار وسیعی از کانتاتهای سکولار برای صدای تکنفره تولید شده، عمدتاً در ایتالیا، در نیمه دوم قرن هفدهم و نیمه اول قرن هجدهم، نشان میدهد که مدتها مورد غفلت قرار گرفته بود. ژانر بالاخره «به سن رسیده است». با این حال، علاقه علمی در حال حاضر از عملکرد موسیقی عقب مانده است: به طور باورنکردنی، از زمان کتاب راهنمای یوگن اشمیتز در سال 1914، هیچ مطالعه کلی درباره کانتاتا باروک وجود نداشته است، و اگرچه بسیاری از پایان نامه های دانشگاهی به صورت میکروسکوپی کانتات های آهنگسازان فردی را بررسی کرده اند، فرصت کمی برای انجام این کار وجود داشته است. اینها را در مقابل بوم گسترده تری از ژانر به عنوان یک کل ببینید. مشارکتکنندگان در این جلد، جنبههایی از کانتات مربوط به علایق خاص خود را انتخاب میکنند تا چیزهای جدیدی درباره آثار بیان کنند، چه تاریخی، تحلیلی، کتابشناختی، دیسکوگرافیک یا مبتنی بر اجرا. تمرکز اصلی بر آهنگسازان ایتالیایی الاصل است که بین سالهای 1650 و 1750 کار میکردند (بنابراین هندل نبود)، اما این فرصت همچنین در یک فصل (توسط گراهام سادلر) برای مقایسه سنت کانتاتای فرانسوی با مادر ایتالیاییاش در ارتباط با یک اثر جدید شگفتانگیز است. ادعا در مورد ابزار دقیق مورد نظر بسیاری از چهرههای کلیدی در نظر گرفته میشوند، از جمله توماسو آلبینونی، جووانی بونونچینی، جووانی لگرنتزی، بندیتو مارچلو، الساندرو اسکارلاتی، الساندرو استرادلا، لئوناردو وینچی و آنتونیو ویوالدی. به متون شاعرانه کانتاتاها که اغلب به عنوان علاقه ذاتی کمی تلقی میشوند، وزن مناسبی دارند. همچنین فضایی برای بحث در مورد تاریخچه کانتاتاهای انفرادی باروک روی دیسک و تحقق پیوستگی در آریاهای کانتاتا یافت میشود - موضوعی پیچیدهتر و بحثبرانگیزتر از آنچه در ابتدا به نظر میرسد. هدف این کتاب برانگیختن علاقه به این ژانر و جلب علاقهمندان به این ژانر است که در زمان خود از نظر اهمیت با سونات دستگاهی برابری میکرد و بیش از چند آهنگساز بخش عمدهای از خلاقیت خود را در آن سرمایهگذاری کردند.
As shown by the ever-increasing volume of recordings, editions and performances of the vast repertory of secular cantatas for solo voice produced, primarily in Italy, in the second half of the seventeenth century and the first half of the eighteenth century, this long neglected genre has at last 'come of age'. However, scholarly interest is currently lagging behind musical practice: incredibly, there has been no general study of the Baroque cantata since Eugen Schmitz's handbook of 1914, and although many academic theses have examined microscopically the cantatas of individual composers, there has been little opportunity to view these against the broader canvas of the genre as a whole. The contributors in this volume choose aspects of the cantata relevant to their special interests in order to say new things about the works, whether historical, analytical, bibliographical, discographical or performance-based. The prime focus is on Italian-born composers working between 1650 and 1750 (thus not Handel), but the opportunity is also taken in one chapter (by Graham Sadler) to compare the French cantata tradition with its Italian parent in association with a startling new claim regarding the intended instrumentation. Many key figures are considered, among them Tomaso Albinoni, Giovanni Bononcini, Giovanni Legrenzi, Benedetto Marcello, Alessandro Scarlatti, Alessandro Stradella, Leonardo Vinci and Antonio Vivaldi. The poetic texts of the cantatas, all too often treated as being of little intrinsic interest, are given their due weight. Space is also found for discussions of the history of Baroque solo cantatas on disc and of the realization of the continuo in cantata arias - a topic more complex and contentious than may at first be apparent. The book aims to stimulate interest in, and to win converts to, this genre, which in its day equalled the instrumental sonata in importance, and in which more than a few composers invested a major part of their creativity.