Arts of Dying: Literature and Finitude in Medieval England

مردم در قرون وسطی کلیساهای عبادت‌خوانی، قفسه‌خانه‌ها، مراسم روزانه دفتر مردگان و حتی برزخ داشتند - اما هنوز نمی‌توانستند درباره مرگ صحبت کنند. ناتوانی آنها به خاطر مذهب نبود، بلکه به دلیل فلسفه بود: گفتن اینکه کسی مرده است، بیهوده است، زیرا آن شخص دیگر چنین نیست. همانطور که دی. ونس اسمیت در این کتاب ابتکاری و تحریک آمیز نشان می دهد، تنها چیزی که می تواند در مورد چیزی صحبت کند که نیست، ادبیات است. هنر مردن استدلال می کند که مشکل چگونگی تعیین مرگ، سنت طولانی ادبیات در مورد مردن را ایجاد کرد، که در کار هایدگر، بلانشو و گیلیان رز ادامه دارد. تلاش فلسفه برای تعیین ناممکن بودن مرگ، بخشی از ادبیاتی است که رابطه ای را با مرگ تصور می کند، ادبیاتی که به شدت و خود انعکاسی فرض می کند که خود عبارات آن ممکن است مشکل پایان زندگی را حل کند. کاوشی غنایی و مرثیه ای که آثار قرون وسطایی در مورد فلسفه زبان را با نظریه پردازی معاصر درباره مرگ و مردن ترکیب می کند، هنر مردن کمک مهمی به مطالعات قرون وسطایی، نقد ادبی، پدیدارشناسی و فلسفه قاره ای است. /p>

People in the Middle Ages had chantry chapels, mortuary rolls, the daily observance of the Office of the Dead, and even purgatory—but they were still unable to talk about death. Their inability wasn’t due to religion, but philosophy: saying someone is dead is nonsense, as the person no longer is. The one thing that can talk about something that is not, as D. Vance Smith shows in this innovative, provocative book, is literature.

Covering the emergence of English literature from the Old English to the late medieval periods, Arts of Dying argues that the problem of how to designate death produced a long tradition of literature about dying, which continues in the work of Heidegger, Blanchot, and Gillian Rose. Philosophy’s attempt to designate death’s impossibility is part of a literature that imagines a relationship with death, a literature that intensively and self-reflexively supposes that its very terms might solve the problem of the termination of life. A lyrical and elegiac exploration that combines medieval work on the philosophy of language with contemporary theorizing on death and dying, Arts of Dying is an important contribution to medieval studies, literary criticism, phenomenology, and continental philosophy.